Helaas
Door: Wendy
Blijf op de hoogte en volg Wendy
06 Mei 2012 | Verenigde Staten, Waterloo
Allereerst wil ik iedereen bedanken voor alle lieve berichtjes en mailtjes naar aanleiding van ons laatste blog. Helaas heeft het niet geholpen zoals we in gedachte hadden.
We kregen vorige week het bericht dat we niet geselecteerd zijn als winnaar in de greencard loterij (wat we ook niet verwacht hadden). Natuurlijk een teleurstelling maar we hadden onze hoop ingezet op de immigratie advocaat die we afgelopen vrijdag hebben gesproken.
Helaas kon zij niks doen om mijn tijdelijke verblijf nu te verlengen en was het vrijwel meteen duidelijk dat hoe dan ook ik terug moet naar Nederland. Helaas is ons huwelijk ook geen reden tot verlenging van verblijf want ook al is het huwelijk geaccepteerd in Iowa (waar we wonen); het moet eerst geaccepteerd worden in alle staten van Amerika alvorens het in de grondwet kan worden opgenomen alvorens het in het immigratiebeleid kan worden opgenomen.
Dit hadden we al een beetje verwacht en ons hierop ingesteld. Daarna samen met haar gekeken wat mijn beste mogelijkheden zijn. Kort uitgelegd komt het op het volgende neer. Natuurlijk is het visum waar we mee bezig waren het beste visum omdat dit een greencard is en dus permanente vestiging betekent. Dit is dan ook een visum wat een behoorlijke weg moet bewandelen voordat je het uiteindelijk in je hand krijgt en dus ook op veel punten obstakels tegen kan komen. Ze hebben echter ook nog iets wat ze een “sponsor visa” noemen. Dit is een visum voor speciale beroepen (hoera voor de verpleegkundigen) wat alleen door een werkgever (sponsor) aangevraagd kan worden en dus nooit door een emigrant zelf. Dit visum bewandeld een veel kortere weg (alleen naar de immigratiedienst en dan het consulaat) en is dus veel sneller klaar. Het is een visum wat je de mogelijkheid geeft tot 3 jaar vestiging en werken. In de tussentijd kun je dan de papieren voor je permanente visum insturen. Je moet wel (volgens de papieren) je verpleegkundige vergunning hebben om de aanvraag te doen. Bij thuiskomst mijn werkgever gebeld en hem het nieuws verteld. Hij was erg overstuur van het feit dat ik inderdaad echt (tijdelijk) terug naar Nederland moet. Hij gaf ook meteen aan dat hij alle formulieren wil invullen die nodig zijn omdat ze me nog steeds heel erg graag willen hebben. Dat is toch keer op keer fijn om te horen. Het leek dus (afgezien van het feit dat we tijdelijk uit elkaar gehaald worden) niet zo erg en we zouden gewoon een ander visum aanvragen.
Bij thuiskomst had ik een mail van de examencommissie dat ze mijn inschrijving hadden ontvangen maar dat ik geen USA burgerservice nummer had ingevuld (duh… dat heb ik ook niet). Haar dus gemaild dat ik dit niet heb omdat ik een buitenlands opgeleide verpleegkundige ben. Geeft zij doodleuk aan dat ik eerst een bewijs (document) van legaal verblijf (dus een visa) in Amerika moet hebben voordat ik het examen kan doen. WAT?????? Hoe kan ik een visum hebben als alle visa willen dat je eerst je examen doet? En hoe kan ik dus examen doen als zij willen dat ik eerst een visum heb? Kan deze soap nog erger worden???
Dus de senator maar weer gebeld dat er weer een welles-nietes spelletje aan de gang is. Zij zou er meteen achter aan gaan (aangezien ze ons jammer genoeg nog kende van voorheen).
Ook maar weer de immigratie advocaat terug gebeld om te vragen wat we kunnen doen. Zij heeft ons doorverwezen naar een immigratie advocaat die gespecialiseerd is in verpleegkundigen. Hier hebben we morgen een telefonisch consult mee om te kijken of zij ons verder kan helpen.
Het wordt ons erg lastig gemaakt onze droom uit te laten komen maar: “WE GEVEN NIET OP”. Uiteindelijk gaat ons dit lukken en gaan we ons hier voorgoed settelen.
In de tussentijd dus helaas een ticket moeten boeken naar Nederland (op 16 mei arriveren we). En ook al kunnen we wederom verstandelijk beredeneren dat het maar tijdelijk is en dat we uiteindelijk weer samen zullen zijn maakt het, het er niet makkelijker op. Met name omdat nu nog niet duidelijk is hoe lang we gescheiden zullen zijn. Cindy zal helaas Nate zijn verjaardag moeten missen en misschien ook Kyle´s. We hopen dat we op tijd terug zijn voor Nate om op school te starten maar ook dat is nog onzeker.
En dat maakt het zooooooo moeilijk. Niet te weten wanneer we weer samen kunnen zijn is het ergste en lastigste aan de hele situatie. En hoe leg je een (bijna) 5 jarige uit dat we naar Nederland gaan terwijl hij eigenlijk liever hier wil blijven. En waarom gaan we op vakantie zonder mommie? De opmerking: “ Dan is mommie helemaal alleen en dat wil ik niet” breekt je hart. En waarom moeten mama en mommie huilen terwijl we het hier zo fijn hebben?
Fijn is om te weten dat we ONTZETTEND veel lieve mensen in Nederland hebben zitten die willen dat dit uiteindelijk gaat lukken en we kunnen ook niet uitleggen wat voor een super gevoel dit veroorzaakt.
Daarom laten we ons ook niet kisten en gaan we ervoor en hoe dan ook zal ons dit lukken.
We kregen vorige week het bericht dat we niet geselecteerd zijn als winnaar in de greencard loterij (wat we ook niet verwacht hadden). Natuurlijk een teleurstelling maar we hadden onze hoop ingezet op de immigratie advocaat die we afgelopen vrijdag hebben gesproken.
Helaas kon zij niks doen om mijn tijdelijke verblijf nu te verlengen en was het vrijwel meteen duidelijk dat hoe dan ook ik terug moet naar Nederland. Helaas is ons huwelijk ook geen reden tot verlenging van verblijf want ook al is het huwelijk geaccepteerd in Iowa (waar we wonen); het moet eerst geaccepteerd worden in alle staten van Amerika alvorens het in de grondwet kan worden opgenomen alvorens het in het immigratiebeleid kan worden opgenomen.
Dit hadden we al een beetje verwacht en ons hierop ingesteld. Daarna samen met haar gekeken wat mijn beste mogelijkheden zijn. Kort uitgelegd komt het op het volgende neer. Natuurlijk is het visum waar we mee bezig waren het beste visum omdat dit een greencard is en dus permanente vestiging betekent. Dit is dan ook een visum wat een behoorlijke weg moet bewandelen voordat je het uiteindelijk in je hand krijgt en dus ook op veel punten obstakels tegen kan komen. Ze hebben echter ook nog iets wat ze een “sponsor visa” noemen. Dit is een visum voor speciale beroepen (hoera voor de verpleegkundigen) wat alleen door een werkgever (sponsor) aangevraagd kan worden en dus nooit door een emigrant zelf. Dit visum bewandeld een veel kortere weg (alleen naar de immigratiedienst en dan het consulaat) en is dus veel sneller klaar. Het is een visum wat je de mogelijkheid geeft tot 3 jaar vestiging en werken. In de tussentijd kun je dan de papieren voor je permanente visum insturen. Je moet wel (volgens de papieren) je verpleegkundige vergunning hebben om de aanvraag te doen. Bij thuiskomst mijn werkgever gebeld en hem het nieuws verteld. Hij was erg overstuur van het feit dat ik inderdaad echt (tijdelijk) terug naar Nederland moet. Hij gaf ook meteen aan dat hij alle formulieren wil invullen die nodig zijn omdat ze me nog steeds heel erg graag willen hebben. Dat is toch keer op keer fijn om te horen. Het leek dus (afgezien van het feit dat we tijdelijk uit elkaar gehaald worden) niet zo erg en we zouden gewoon een ander visum aanvragen.
Bij thuiskomst had ik een mail van de examencommissie dat ze mijn inschrijving hadden ontvangen maar dat ik geen USA burgerservice nummer had ingevuld (duh… dat heb ik ook niet). Haar dus gemaild dat ik dit niet heb omdat ik een buitenlands opgeleide verpleegkundige ben. Geeft zij doodleuk aan dat ik eerst een bewijs (document) van legaal verblijf (dus een visa) in Amerika moet hebben voordat ik het examen kan doen. WAT?????? Hoe kan ik een visum hebben als alle visa willen dat je eerst je examen doet? En hoe kan ik dus examen doen als zij willen dat ik eerst een visum heb? Kan deze soap nog erger worden???
Dus de senator maar weer gebeld dat er weer een welles-nietes spelletje aan de gang is. Zij zou er meteen achter aan gaan (aangezien ze ons jammer genoeg nog kende van voorheen).
Ook maar weer de immigratie advocaat terug gebeld om te vragen wat we kunnen doen. Zij heeft ons doorverwezen naar een immigratie advocaat die gespecialiseerd is in verpleegkundigen. Hier hebben we morgen een telefonisch consult mee om te kijken of zij ons verder kan helpen.
Het wordt ons erg lastig gemaakt onze droom uit te laten komen maar: “WE GEVEN NIET OP”. Uiteindelijk gaat ons dit lukken en gaan we ons hier voorgoed settelen.
In de tussentijd dus helaas een ticket moeten boeken naar Nederland (op 16 mei arriveren we). En ook al kunnen we wederom verstandelijk beredeneren dat het maar tijdelijk is en dat we uiteindelijk weer samen zullen zijn maakt het, het er niet makkelijker op. Met name omdat nu nog niet duidelijk is hoe lang we gescheiden zullen zijn. Cindy zal helaas Nate zijn verjaardag moeten missen en misschien ook Kyle´s. We hopen dat we op tijd terug zijn voor Nate om op school te starten maar ook dat is nog onzeker.
En dat maakt het zooooooo moeilijk. Niet te weten wanneer we weer samen kunnen zijn is het ergste en lastigste aan de hele situatie. En hoe leg je een (bijna) 5 jarige uit dat we naar Nederland gaan terwijl hij eigenlijk liever hier wil blijven. En waarom gaan we op vakantie zonder mommie? De opmerking: “ Dan is mommie helemaal alleen en dat wil ik niet” breekt je hart. En waarom moeten mama en mommie huilen terwijl we het hier zo fijn hebben?
Fijn is om te weten dat we ONTZETTEND veel lieve mensen in Nederland hebben zitten die willen dat dit uiteindelijk gaat lukken en we kunnen ook niet uitleggen wat voor een super gevoel dit veroorzaakt.
Daarom laten we ons ook niet kisten en gaan we ervoor en hoe dan ook zal ons dit lukken.
-
06 Mei 2012 - 19:27
Dorothé:
Jeetje meiden!
Klote!!!! FUCKING HELL(sorry voor mijn woordkeuze)
Ik zit jullie verhaal met kippenvel te lezen.........
Wanneer ga je weer naar Nederland dan, Wendy?
Ik leef met jullie mee en hoop dat jullie "scheiding" van korte duur zal zijn! Ik duim voor jullie!
Liefs Dorothé XXX -
06 Mei 2012 - 19:33
Miranda:
OOOHH!! Wat klote zeg!! Geef de moed niet op moppies! Dit MOET lukken! XX -
06 Mei 2012 - 19:34
Mendy Pooters:
Hey, wat een KUT nieuws !! Hoe kunnen ze jullie dit allemaal aandoen?? Ik heb nog zooooo gehoopt dat het hier niet op uit zou lopen, maar helaas wordt het dus toch werkelijkheid. Ik weet echt niet zo goed wat ik moet zeggen, want ik vind dit echt zoooo erg voor jullie !! Natuurlijk weet ik dat jullie er voor gaan, maar ik kan me voorstellen dat het een moeilijke periode voor jullie gaat worden en natuurlijk helemaal voor de kinderen. Ik zou willen dat ik wat kon doen voor jullie, maar helaas heb ik geen vinger in de pap. Ik hoop dan ook uit het diepste van mijn hart dat jullie blijven knokken en dat het maar voor even is dat jullie gescheiden zijn van elkaar.... Als ik toch iets kan betekenen bijv. voor de kinderen dan wil ik ECHT dat jullie bellen en dan ben ik er voor jullie !! Heel veel liefs van mij XXX -
06 Mei 2012 - 19:36
Juul En Jelle:
Lieve Wendy, Cindy en de kids,
Wat een vreselijk nieuws!!
We vinden het zo erg voor jullie..
Respect voor de wijze waarop jullie blijven knokken!
We denken aan jullie!
Dikke knuffels vanuit Rotterdam!
Juul en Jelle X -
06 Mei 2012 - 20:04
Hedje:
AAhhh nee wat een ellende zo..echt niet leuk!!! Hoop dat alles toch nog snel geregeld wordt!! Heel veel succes!! -
06 Mei 2012 - 20:05
Simone:
JEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEETJE!!! Ik had stiekem gehoopt (met iedereen) dat het een slechte soap was die nu heel snel een happy end ging krijgen in de vorm van de loterij of wat dan ook maar dat je serieus terug naar Nederland moet komen met de kids.....ongeloooooofelijk!! Ik kan me zo goed voorstellen dat je hart breekt als je zoiets aan je kinderen uit moet proberen te leggen. Ik krijg er zelf een brok van in m'n keel....BAH :((......
Weet je al wanneer jullie precies terug komen? Je kunt, zoalang je hier bent, als je wil trouwens wel mijn mammafiets gebruiken. Ik heb zelf namelijk een nieuwe fiets aangeschaft en die mammafiets moet een keer op marktplaats maar als ik jullie er een plezier mee kan doen moet je het maar zeggen. Dan wacht ik daar nog wel mee. Er zitten 2 stoeltjes op dus klaar voor gebruik. Kop op meiden....jullie weten dat het tijdelijk is maar dat maakt het natuurlijk iniet minder KLOTE! Luf&kisses... -
06 Mei 2012 - 20:34
Sandra:
Hoi Wendy en Cindy,
Ik weet gewoon niet wat te zeggen. Ik had zo voor jullie gehoopt dat die advocaat nog iets kon betekenen. Ik vind het verschrikkelijk voor jullie dat het zo allemaal moet lopen. Wat is het daar toch een zootje met die bureaucratie. En er is niemand die jullie eerder had kunnen vertellen over dat sponsorvisum? Het is echt shit dat jullie elkaar nu zolang niet gaan zien. Hoop dat deze tijd zo kort mogelijk zal zijn. Probeer de tijd samen nog zoveel mogelijk van elkaar te genieten.
Dikke knuffel voor jullie allemaal. -
06 Mei 2012 - 21:36
Yvette:
hey lieverds, het is en blijft zwaar shit. Hopen op beter nieuws, zo snel mogelijk. Hoe lang moet je nou uit amerika blijven? Ik hoop dat het meevalt. Cindy, meid, ook voor jou zal het zwaar zijn, zonder wendy en de kinderen, maar bedenk wel.. Het komt goed! Ik kan het weten, tis mijn lijfspreuk ;P
Dames, xxx en liefs
-
07 Mei 2012 - 05:56
Trudy:
Nou daar hebben ze dus het drie letter woord wat begint met een K voor uit gevonden! -
07 Mei 2012 - 06:19
Cindy:
Ha, zoals ik al eerder stuurde war een gedoe.
Inderdaad de onzekerheid is niks.
We spreken snel wat af en dan kom je maar even met de jongens langs heb je even wat afleiding!
Groetjes oet Maasbree -
07 Mei 2012 - 12:13
Judith:
Balen, balen, balen zeg.
Als jullie nog iets nodig hebben voor bij je pap en mam voor de kids dan roep je maar. Wie weet hebben wij het.
Succes en heel veel sterkte de komende tijd.
We blijven duimen dat alles toch snel geregeld kan worden....
-
07 Mei 2012 - 14:48
Marion Heinrichs:
Oooooooo, wat een verschrikkelijk nieuws. Wat zullen jullie je machteloos voelen. En wat zal dit voor Nate verschrikkelijk verwarrend zijn.
Jullie begrijpen dat we hem met open armen zullen ontvangen als dit tot de mogelijkheden behoort.
Heel veel sterkte.
veel groetjes en een dikke kus!!!
(Juffr.) Marion en Diana. -
08 Mei 2012 - 14:00
Marij:
Jeetje wat een gedoe. Ben je allemaal van goede wil, werken ze niet mee. Wat een kl......Maar hou de moed erin. Ik denk aan jullie liefs -
08 Mei 2012 - 17:18
Jolanda:
Lieve Wendy & Cindy,
Wat 'n vreselijke situatie en wat 'n ongelooflijk bizar verhaal wat je hier weer optekent Wendy. Ik heb er geen woorden voor, maar ik blijf denken aan hetzelfde als jij: eens komt het goed !
Ik had al grote bewondering voor jullie lef, maar nu nog veel meer na die moed die jullie tonen en er gewoon voor blijven gaan. Gelukkig gaan jullie tijdelijk uit elkaar, en niet echt in scheiding, en komen jullie weer als een happy family terug in Amerika (hopelijk blijft het een droomland voor jullie na al die toestanden !).
Het lijkt me voor Nate wel heel moeilijk en ook voor jullie om hem goed uit te leggen waar heel die reis terug naar Nederland nu eigenlijk voor nodig is.
Wendy, ga je naar je ouders toe in Limburg ? Of kom je terug naar Vught ?
Dikke knuffel voor de boys..
en lieve groeten, Jolanda -
10 Mei 2012 - 09:42
Miriam:
hoi meiden wat een verschrikkelijke soap inderdaad.Gewoon touwtje trekken en K.. amtenarij! Je hebt waarschijnlijk al slaapplaatsen hier in nederland als je aan komt maar als t zo uit komt mij ook bellen hoor...je kunt hier ook slapen..we regelen wel wat...en het huis? Verhuurd of al verkocht? Ik weet dat het jullie gaat lukken om samen in america oud te worden....heel veel sterkte liefs miriamIk zit nu een week in spanje omdat Renske daar stage loopt...heerlijk weer en ik kom tot rust.Hear from you soon! XXXXXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
