Nog steeds wachten

We zitten inmiddels 2 weken in ons huisje en het voelt super. Het is inmiddels een echt thuis geworden. Langzaamaan staan alle spullen op zijn plaats. Meubels (die voor verhuis uit elkaar zijn gehaald) zijn in elkaar gezet en de meeste dozen zijn uitgepakt. Nog zo’n kleine 15 te gaan. Maar die hebben geen haast. Dat zijn de spullen die uit voorraadkasten en de zolder kwamen dus die hebben we niet echt nodig. We moeten er alleen een plekje voor zoeken. Inmiddels hebben we ook al in de tuin alles bijgewerkt zodat het er netjes uitziet. De temperatuur is heerlijk geweest de afgelopen weken dus we hebben veel buiten vertoefd. Sinds het weekend is het kouder geworden (12-15 C) en hebben we al 2x nachtvorst gehad. Niet zo fijn voor de paashaas want die heeft het koud gehad. Want ja ook hier hebben we Pasen gevierd. Het is hier wel maar 1 dag Pasen dus na zondag was het weer gedaan maar voor de jongens niet minder spannend. De “easter bunny” brengt hier voorgevulde baskets (om het makkelijk te maken) waar dan iets leuks in zit. Nate had natuurlijk in de winkel al wel uitgezocht welke hij wilde van de paashaas. Dus toen ze zondagochtend opstonden stonden er 2 mandjes in de kamer + her en der eieren. Nate was enigszins teleurgesteld dat de paashaas niet goed genoeg naar hem geluisterd had want hij had voor zijn gevoel toch echt de verkeerde gekregen. Hij werd verwend met een basketbal want o ja we hebben ook (lekker Amerikaans) een basketbalpaal op onze oprit. Kyle kon zijn lol niet op met alle eitjes die je open kon maken (het is hier gebruikelijk om gekleurde plastic eitjes te vullen met iets en die dan te verstoppen). Nadat alles was verzameld kwamen we tot de conclusie dat de paashaas ook buiten nog van alles had verstopt. Dit was voor ons ook een verassing want dit hadden wij niet gedaan. Hij bestaat dus echt hahaha. Cindy moest helaas werken die dag dus echt veel aan Pasen hebben we daarna niet meer gedaan.
In de tussentijd dat Cindy werkt probeer ik samen met de jongens de dag te vullen. We hebben al geregeld de omgeving verkent d.m.v. wandelen of fietsen. Helaas is het hier verplicht om je kinderen een helm te laten dragen dus die hebben we aan moeten schaffen. Het ziet er verschrikkelijk uit maar wat doe je eraan (gelukkig vinden de kids het geweldig).Ze krijgen hier al bijna een beroerte als ze zien dat je 2 kinderen op de fiets hebt zitten laat staan dat ze geen helm ophebben.
Het is ook wel veiliger voor ze want raar maar waar ze kennen hier geen fietspaden dus je fietst hier echt op de weg. Aangezien er hier niet echt veel gefietst wordt zijn de auto’s hier ook niet op ingesteld. Dus goed uitkijken als je op de fiets zit maar desalniettemin evengoed heerlijk om te doen. Je moet gewoon wat beter kijken waar je fietst en soms een kleine omweg nemen zodat je op een minder drukke weg kunt fietsen. Verder vermaken we ons in en om het huis met spelen. Omdat Nate ook nog niet naar school gaat is hij nu ook nog heel de dag thuis. Aanstaande vrijdag is de inschrijfdag voor kleuterschool 2012/2013 dus zal hij voor het eerst zijn school van binnen zien. Hij kan niet wachten. Iedere keer als we er langs komen vraagt hij wanneer hij mag gaan. Wel mag je nog gaan kleding shoppen voor je de kids naar school doet want ze hebben hier op school een kledingcode. Zou je denken dat ze dan een uniform moeten dragen ,maar nee; je krijgt voorschriften van wat je NIET aan mag. Het komt er uiteindelijk op neer dat ze een pantalon aan moeten (zwart, navy blauw of kaki zonder zakken of extra’s erop) en een effen kleur polo (zonder streepjes/logo’s/zakjes etc). Ach ja als er niet zoveel keuze is in wat je aan mag hoef je ook niet zo na te denken in de ochtend over wat je ze aan moet doen. Momenteel loopt Nate voornamelijk in zijn verkleedkleren rond. De ene dag zijn we politieagent, dan weer brandweerman, ridder, dokter of cowboy. En soms zijn we de pijpenman (de loodgieter is pas langs geweest) :).
We doen de jongens nu nog niet naar de opvang aangezien dit de nodige centen kost en met maar 1 inkomen het niet echt opschiet qua geld wat er binnenkomt. Maar zo gauw als ik aan het werk kan zullen ze naar opvang/preschool gaan wat wel fijn voor ze is.
We hopen dat dit niet al te lang meer duurt. Het schiet echter niet echt op. We zijn nog steeds aan het wachten tot de CGFNS mijn resultaten van mijn Engels examen heeft ontvangen zodat ze me mijn certificaat kunnen sturen. Ja ik weet het, het is niet te geloven hoe lang dit duurt. Normaal zou dit binnen 7-10 DAGEN geregeld zijn. Wij zijn inmiddels bijna 8 weken aan het wachten en er is nog steeds niks gebeurt. Wekelijks hang ik aan de telefoon met beide partijen die elkaar steeds de schuld geven (waar ik niks mee opschiet). Zo langzaamaan begint de tijd te dringen. Mijn papieren voor aanvraag visum moeten eind april ingestuurd zijn wil ik voor 16 mei mijn visum hebben (dat is de datum dat mijn toeristenvisum afloopt). We moeten en willen er niet aan denken dat ik samen met de jongens terug naar Nederland moet omdat iemand mijn gegevens niet door heeft gemaild. Buiten het feit dat ik dan niet echt punten scoor bij mijn nieuwe werkgever moeten we er niet aan denken om gescheiden te worden. Cindy kan namelijk niet mee naar Nederland want ze heeft hier een baan plus er zijn hier ook al de nodige rekeningen te betalen. Maar…. om hier nog maar niet aan te denken proberen we alles in onze macht om de papieren te krijgen. We hebben contact gehad met een advocaat om te kijken of die iets kan maar dat bleek op dit moment nog niet echt veel te zijn. Dus afgelopen maandag zijn we naar het kantoor van de senator van Iowa geweest. We hebben een formulier moeten tekenen dat hij namens ons spreekt en hij (nou ja zijn assistente dan) heeft inmiddels contact gehad met beide partijen. Ze moeten alleen nog terug reageren naar haar. In de tussentijd heeft de ETS (Engels examen) me geadviseerd om zelf toch ook de resultaten (die ik al 8 weken heb) op te sturen naar de CGFNS met een begeleidend schrijven dat ik in opdracht van hun dit stuur. In principe accepteren ze geen scores of informatie als het niet rechtstreeks van de geautoriseerde organisatie komt maar door een brief te sturen nemen ze misschien contact op met ETS die dan mijn scores kunnen bevestigen. In de tussentijd maar weer een verzoek tot versturen van scores de deur uit gedaan (als het goed is gaat dit komende vrijdag weg). Het nadeel is echter dat ieder verzoek weer een dag of 5 duurt voordat het verwerkt wordt en alleen op vrijdags resultaten gemaild worden. Maar we hebben geen keus; we proberen alles. Ik heb inmiddels bericht gehad dat ze de onofficiële scorelijst + mijn brief ontvangen hebben dus nu hopen dat ze er iets mee doen. Met een beetje druk van de senator lukt het misschien. In de tussentijd is mijn nieuwe werkgever SUPER geduldig (kan nu al zeggen dat ik me geen betere werkgever kan bedenken). Ze vinden het erg vervelend voor ons hoe het allemaal moet lopen en zijn nog steeds bereid om alles te doen voor me. Ze blijven zeggen (nadat ik maar weer eens mijn excuses aanbiedt voor de vertraging) dat ze me heel graag willen en “we zijn dit proces met je gestart en nu maken we het ook af ook”. Dat is wel weer een geruststelling en een fijne gedachte. Nu de rest nog. Het goede nieuws is wel dat de nieuwe functie die ze in gedachte hadden is goedgekeurd en ik dus inderdaad een admission coördinator ga worden. Ik kan niet wachten en zou willen dat ik al aan de gang kon.
Hopelijk kan ik in het volgende blog goed nieuws vertellen. Groetjes