Laatste week
Door: Wendy
Blijf op de hoogte en volg Wendy
18 Februari 2012 | Verenigde Staten, Waterloo
Onze laatste week in Nederland was druk maar speciaal.
Natuurlijk druk met het inpakken van alle spullen maar ook erg waardevol omdat we nog een aantal mensen die ons dierbaar zijn hebben kunnen zien.
Op maandag 13 februari zijn we vertrokken uit ons huis om naar een bungalowpark te gaan. We hadden een lekker ruim huisje met genoeg luxe wat heerlijk was voor ons en de jongens.
Op dinsdag 14 februari werden onze spullen “verpakt” zoals ze dat noemen. Nate en Kyle zijn gezellig met Oma in het bungalowpark gebleven en wij zijn naar Vught gegaan om daar het verhuisbedrijf bij te staan. Het was erg indrukwekkend om te zien hoe alles met de grootste zorg werd inpakt in dikke noppenfolie. Alles werd uit elkaar gehaald zodat er zoveel mogelijk platte stukken overbleven. Na een hele dag inpakken stond om 16.00 uur dan ook alles klaar om ingeladen te worden.
Na een lange dag hebben we dan ook niet echt veel meer gedaan in het bungalowpark ’s avonds.
Woensdag moesten we weer op tijd in Vught zijn voor de vrachtwagen die kwam inladen. Gelukkig waren Opa en Oma blijven slapen en konden we dus vroeg weg. Nate ging vandaag mee zodat hij ook met eigen ogen kon zien dat alles ingepakt werd en mee ging op de boot.
Eerst werden alle stukken voorzien van een sticker en werd alles genoteerd op een inventarislijst. Daarna werd er gestart met inladen. En om 14.30 uur ging de vrachtwagen met onze container volgeladen op weg naar Rotterdam waar hij op de boot werd gezet die op maandag 20 februari zou vertrekken.
Op donderdag zijn we nog naar Vught gegaan om onze auto over te laten schrijven en toen zijn we op weg gegaan naar Limburg om bij Opa en Oma te overnachten.
’s Avonds met iedereen een hapje gaan eten en toen ging dan toch echt onze laatste nacht in Nederland in. Erg raar maar deze gehele week hadden we zelf niet echt het gevoel dat het een definitief vertrek was. Buiten de emotionele afscheidsmomenten voelt het alsof we op vakantie gaan ook al weten we dat dit niet alleen een vakantie is. Misschien valt bij ons ook pas echt het kwartje als we gesetteld in een huis zitten en we onze spullen uit staan te pakken.
Voor de kinderen was het ook een rare week. Extra aandacht omdat er veel afscheid genomen wordt en veel cadeautjes wat natuurlijk raar is als je niet jarig bent. Het is dan ook allemaal moeilijk te bevatten wat er te komen staat.
Natuurlijk druk met het inpakken van alle spullen maar ook erg waardevol omdat we nog een aantal mensen die ons dierbaar zijn hebben kunnen zien.
Op maandag 13 februari zijn we vertrokken uit ons huis om naar een bungalowpark te gaan. We hadden een lekker ruim huisje met genoeg luxe wat heerlijk was voor ons en de jongens.
Op dinsdag 14 februari werden onze spullen “verpakt” zoals ze dat noemen. Nate en Kyle zijn gezellig met Oma in het bungalowpark gebleven en wij zijn naar Vught gegaan om daar het verhuisbedrijf bij te staan. Het was erg indrukwekkend om te zien hoe alles met de grootste zorg werd inpakt in dikke noppenfolie. Alles werd uit elkaar gehaald zodat er zoveel mogelijk platte stukken overbleven. Na een hele dag inpakken stond om 16.00 uur dan ook alles klaar om ingeladen te worden.
Na een lange dag hebben we dan ook niet echt veel meer gedaan in het bungalowpark ’s avonds.
Woensdag moesten we weer op tijd in Vught zijn voor de vrachtwagen die kwam inladen. Gelukkig waren Opa en Oma blijven slapen en konden we dus vroeg weg. Nate ging vandaag mee zodat hij ook met eigen ogen kon zien dat alles ingepakt werd en mee ging op de boot.
Eerst werden alle stukken voorzien van een sticker en werd alles genoteerd op een inventarislijst. Daarna werd er gestart met inladen. En om 14.30 uur ging de vrachtwagen met onze container volgeladen op weg naar Rotterdam waar hij op de boot werd gezet die op maandag 20 februari zou vertrekken.
Op donderdag zijn we nog naar Vught gegaan om onze auto over te laten schrijven en toen zijn we op weg gegaan naar Limburg om bij Opa en Oma te overnachten.
’s Avonds met iedereen een hapje gaan eten en toen ging dan toch echt onze laatste nacht in Nederland in. Erg raar maar deze gehele week hadden we zelf niet echt het gevoel dat het een definitief vertrek was. Buiten de emotionele afscheidsmomenten voelt het alsof we op vakantie gaan ook al weten we dat dit niet alleen een vakantie is. Misschien valt bij ons ook pas echt het kwartje als we gesetteld in een huis zitten en we onze spullen uit staan te pakken.
Voor de kinderen was het ook een rare week. Extra aandacht omdat er veel afscheid genomen wordt en veel cadeautjes wat natuurlijk raar is als je niet jarig bent. Het is dan ook allemaal moeilijk te bevatten wat er te komen staat.
-
21 Februari 2012 - 21:43
Dorothé:
Hee Dames in het verre Amerika!
Raar gezicht hoor die foto's van het "oude" huis met alles ingepakt. Ik heb net het verslag gelezen en ik lees tussen de regels door dat er een last van jullie schouders af is gevallen. Je zit natuurlijk al tijden tegen die bewuste datum aan te hikken en als het dan zover is kun je eindelijk een keer diep zuchten en opnieuw beginnen. Ik hoop dat alles goed verloopt met het zoeken naar een baan voor Cindy en met het werk van Wendy. Ook hoop ik dan de jongens hun draai kunnen vinden daar. Maar ik denk dat die 2 geen aandacht tekort komen van alle familie die hen zo lang alleen op afstand heeft kunnen volgen. Lekker knuffelen met de Amerikaanse ooms, tantes, neefjes en nichtjes en natuurlijk OPA en OMA, heerlijk! Hier is nu de laatste dag van carnaval aangebroken maar daar hebben jullie natuurlijk helemaal niks van meegekregen. Ik wens jullie het allerbeste en ik blijf graag op de hoogte van jullie leventje daar.
Heel veel Hollandse groetjes en een BIG HUG van Dorothé X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
