Start van een blog
Door: Wendy
Blijf op de hoogte en volg Wendy
17 September 2011 | Nederland, Vught
Ik denk laat ik eens beginnen met het bijhouden van een blog. Aangezien er zoveel gebeurd is, gebeurt en nog staat te gebeuren is het leuk om het bij te houden voor eenieder die daar in geïnteresseerd is.
Zoals iedereen weet zijn onze plannen voor emigratie vorig jaar steeds meer vorm gaan krijgen. We hebben ons verdiept in alle regels en wat er nodig is om overzees te kunnen. Maar het begon al veel eerder.
We zijn al naar de emigratiebeurs geweest op 4 Maart 2009 om ons te voorzien van informatie.
Daar werd verteld dat het beter was om te zorgen dat Cindy de kinderen (Kyle was nog in de maak) te adopteren zodat we beide wettelijke ouders waren. Ook bleek al snel dat een greencard voor mij en de kinderen iets meer werk zou kosten dan we dachten.
Helaas wordt in Amerika nog steeds niet in alle staten het homo huwelijk geaccepteerd wat betekent dat dit nog niet is doorgevoerd in het visa programma. Wat voor ons dus als gevolg heeft dat we niet op basis van ons huwelijk kunnen emigreren. Normaal is het namelijk zo dat (als je getrouwd bent met een Amerikaan) je als gezin kunt emigreren.
Wij zullen het dus op basis van een werkvergunning moeten doen.
In de tussentijd zijn we erg bezig geweest met zwanger worden dus uiteindelijk in April 2010 zijn we bij de advocaat geweest om uit te zoeken hoe het zit met gezamenlijk gezag en ouderschap van de kinderen. Uiteindelijk bleek dat als Cindy de kinderen adopteert wat hier in Nederland binnen een homohuwelijk mogelijk is; ik alle rechten als moeder opgaf.
Amerika (en vele andere landen) kennen het adopteren binnen het homohuwelijk niet en zien een partneradoptie dus als een normaal adoptie proces wat betekent dat de biologische ouders de rechten opgeven. Omdat dit niet de bedoeling was hebben we nog een keer na laten vragen in Amerika wat ze wel willen.
Het gaat de autoriteiten in Amerika puur er om dat je joint custody (gezamenlijk gezag) hebt. Aangezien we getrouwd zijn voordat de kinderen geboren zijn hebben we dus automatisch gezamenlijk gezag. Hier moet dan wel netjes door de rechter een uitspraak over gedaan worden zodat de advocaat daar een formuliertje voor kan opstellen. Een formuliertje van niks maar wel met de nodige €€€€. Maar ja we willen dan ook wel alles volgens de regels doen.
Want dat is dan ook Amerika: “1 x de fout in gaan (onbewust of niet) en je komt er niet zo makkelijk meer in. Ze zijn na de aanslagen (en terecht) wel wat voorzichtiger en strenger geworden.
Daarna moesten we ons dus gaan richten op een greencard.
Via de Amerikaanse ambassade kwamen we er achter dat er 3 manieren waren om een greencard te krijgen.
• Op basis van bloedverwanten
• Op basis van een werkvergunning
• Op basis van de loterij
Dit laatste verbaasde ons zo dat we dachten dat ze een grapje maakte. Dit was dus niet. Amerika geeft ieder jaar 50000 greencards weg om mensen een kans te geven te emigreren.
We vonden het erg lachwekkend maar niet geschoten is altijd mis dus voor € 60 kon je, je inschrijven en meedoen. We moesten wel wachten tot Kyle geboren was want je moest een pasfoto van iedereen uploaden. Dus toen Kyle 1 week oud was hebben we hem in positie gelegd voor een pasfoto (echt te lachwekkend voor woorden) en hebben ons ingeschreven.
De foto’s werden goedgekeurd dus we deden mee met de loterij. Uitslag pas na 1 mei bekend. (ja hoor tijd zat)
Aangezien we niet zo veel geluk hebben in spelletjes leek het ons toch verstandig om voor een werkvergunning te gaan.
Ook dat was makkelijker gezegd dan gedaan. In Amerika moet je als verpleegkundige een vergunning hebben om te werken. Hier moet een staatsexamen voor afgelegd worden. Echter alvorens ik dit staatsexamen mag doen moet ik eerst een examen bij het CGFNS doen om het niveau van opleiding te bepalen. Leuke bijeenkomstigheid was dat dit examen alleen in Parijs en/of Londen gehouden werd. Natuurlijk is het examen ook niet voor niks (€ 500) dus zaten we ons nog even af te vragen hoe we dit gingen doen aangezien er dan ook nog een europees tripje aan verbonden zat (wat ook niet voor niks is). Gelukkig zat het toen een beetje mee en kregen we bericht dat vanaf 1 januari 2011 de examens ook online gedaan konden worden en voor Nederland kon dit in Utrecht.
Oke dan dus meteen inschrijven want ook al is het examen nu te doen in Nederland ze hebben maar 2 weken op jaarbasis dat het kan. Voor Maart waren we al te laat dus we schieten op September. Ook dit was nog niet zo 1,2,3 gedaan. Ze wilde officiële documenten van de BIG wet en van het HBO-V dat ik daar mijn opleiding heb gevolgd en dat ik volgens titel werk etc.
Alle documenten moesten voor 28 juli binnen zijn om voor het examen van september in aanmerking te komen. En iedereen heeft tijd zat om aan je verzoeken te voldoen. Er zijn nog meer belangrijke zaken die ons bezig houden mevrouw. Dat geloof ik best maar je wilt niet weten wat dit formuliertje voor ons betekent. De eerste ingang/stap naar de USA.
Uiteindelijk hadden ze alles op tijd ingestuurd en was het afwachten (ze moeten alle papieren namelijk beoordelen).
In de tussentijd zijn we in April naar Amerika geweest. Natuurlijk fijn om iedereen te zien maar voor ons voornamelijk een bewuste reis. We moesten op zoek naar werk.
We kwamen vrijdags aan. Op zondag komen alle vacatures altijd in de krant te staan dus daar op gewacht. Deze doorgespit maar er zat niet echt veel voor mij tussen.
Op zich zou het niet zo’n probleem moeten zijn om aan werk te komen aangezien het HBO gelijk staat aan bachelor in Amerika. Het enige probleem is, is dat de werkgever een werkvergunning voor me moet aanvragen. Dit betekent dus dat hij me eerst moet contracteren en dan een vergunning voor me moet regelen. Ook niet de dagelijkse gang van zaken voor organisaties.
Maar ja vol goede moed zijn we die maandag op weg geweest om open sollicitaties te plaatsen.
We hebben bij 5 organisaties sollicitatieformulieren ingevuld. (2 ziekenhuizen, 2 gehandicapten/ psychiatrie instellingen en een hersenbeschadigingkliniek.
Na een week was er van alle sollicitaties maar 1 ('t ziekenhuis) die een reactie gaf; dat ze op dit moment niks voor me hadden maar dat het zinvol was om hun website in de gaten te houden. Wel inmiddels nog een extra sollicitatie de deur uit gedaan. Naar een organisatie voor verstandelijk gehandicapten. Weer een week later een telefoontje van een instelling voor verstandelijk gehandicapten gehad dat ze erg onder de indruk waren van mijn CV en referentiebrief. Zo gauw ik in Amerika woonde wilde ze graag dat ik contact met ze opneem voor een baan.
Super natuurlijk maar ik heb ze maar meteen verteld dat ik eigenlijk een werkgever nodig heb voordat ik die kant op kan komen. Heb namelijk een werkgever nodig die een werkvergunning voor me aanvraagt.
De super aardige man van personeelszaken gaf toen aan dat hij eens rond ging vragen wat er mogelijk was binnen de organisatie; wat hun voor me konden betekenen. Hij probeert ons nog te bellen voordat we vertrekken en anders probeert hij me in Nederland te contacten.
Sinds thuiskomt met regelmaat hem gebeld om het contact te onderhouden en te kijken wat hij voor me kan regelen. Duurt helaas langer dan we dachten.
Het is natuurlijk niet het enige wat ze moeten regelen dus ik ben geen prioriteit (uiteraard vind ik van wel). Verder kan ik ze natuurlijk nog geen garantie geven over het tijdsbestek wanneer we gaan komen wat voor een instelling ook onhandig is.
In de tussentijd hebben ze wat managersproblemen gehad waardoor alles weer even stil lag.
Maar er wordt nog steeds aan gewerkt.
Natuurlijk was er bij terugkomst ook die andere grote stap. Ons huis te koop zetten. Nu wordt het echt. Ons huisje waar we met z’n 2-en gestart zijn en het geluk hebben gehad dit te mogen uitbreiden naar 4 gaan we van de hand doen. Beetje dubbel. Erg spannend en opwindend en tegelijk wordt het ook eindelijk wat definitiever. Helaas is de huizenmarkt niet geweldig en kunnen we dus ook geen voorspelling doen van tijd van verkopen.
In de tussentijd kwam de uitslag van de loterij die we helaas niet hebben gewonnen. Er kwam na een aantal weken wel nog een mailtje dat er een fout was gemaakt (dat was inderdaad waar) en dat we toch gewonnen zouden hebben en of we even € 800 per persoon wilde overmaken voor de afwerking. Het klonk erg mooi en voor een paar seconden waren we door het dolle heen maar vrijwel meteen hadden we ook het idee dat er een luchtje aan zat.
Na veel heen en weer gemail kwam er dan ook naar voren dat er gefraudeerd werd. Nadat bekend was geworden dat er problemen waren geweest met de loterij waren er van alle kanten hackers die mensen op het verkeerde been wilde zetten met de mededeling dat ze toch gewonnen hadden en ze laten betalen. Leuk zakcentje voor ze. Verschrikkelijk voor de mensen die er in trappen want het geld zie je nooit meer terug. En ze waren goed. Alles zag er erg professioneel uit tot de officiële emblemen van de Amerikaanse overheid toe.
Natuurlijk kwam 28 juli ook dichterbij en volgens mijn profiel bij de CGFNS waren ze nog steeds mijn documenten aan het beoordelen. Beetje raar dat dit zo lang moet duren zeker als ik in September mijn examen moet doen. In April hadden we al een studieboek gekocht (700 pagina’s dik met een lettertype van 5 volgens mij) Jeetje wat valt het tegen om weer te studeren. Kan er de motivatie en concentratie maar moeilijk voor vinden.
Uiteindelijk toch maar eens gebeld waarom ik nog steeds niks gehoord heb over wel of niet toegang tot het examen in September.
Bleek dat ik helemaal niet ingeschreven stond voor het examen van September. Wat?????
Waar heb ik dan € 500 euro voor betaald? Ik stond dus ingeschreven voor het staatsexamen.
O nee, wat nu want ik moet eerst examen doen bij CGFNS. Nogmaals alles nagekeken en nagezocht en toen bleek dus dat ik voor Iowa (waar we willen wonen) geen extra examen van CGFNS hoeft te doen en alleen maar een staatsexamen hoeft te doen. Pffffttt gelukkig niet voor niks alles gedaan.
Nu dus hopen dat alle papieren zijn gescreend voordat we in November naar Amerika gaan zodat ze dan hopelijk het staatsexamen kunnen doen. Oke denk dat ik nu echt aan de gang moet met studeren.
Helaas kregen we deze week het bericht dat ze toch nog gegevens van school missen. Ze willen een uitgebreide beschrijving van vakken/lessen + uren van alle jaren dat ik daar ben geweest. In eerste instantie waren het alleen de hoofdvakken met uren.
Dus nogmaals een verzoek aan het HBO-V gedaan voor de juiste documenten.
En maar weer wachten, wachten, wachten. Je moet erg veel wachten in een emigratie proces.
Zoals iedereen weet zijn onze plannen voor emigratie vorig jaar steeds meer vorm gaan krijgen. We hebben ons verdiept in alle regels en wat er nodig is om overzees te kunnen. Maar het begon al veel eerder.
We zijn al naar de emigratiebeurs geweest op 4 Maart 2009 om ons te voorzien van informatie.
Daar werd verteld dat het beter was om te zorgen dat Cindy de kinderen (Kyle was nog in de maak) te adopteren zodat we beide wettelijke ouders waren. Ook bleek al snel dat een greencard voor mij en de kinderen iets meer werk zou kosten dan we dachten.
Helaas wordt in Amerika nog steeds niet in alle staten het homo huwelijk geaccepteerd wat betekent dat dit nog niet is doorgevoerd in het visa programma. Wat voor ons dus als gevolg heeft dat we niet op basis van ons huwelijk kunnen emigreren. Normaal is het namelijk zo dat (als je getrouwd bent met een Amerikaan) je als gezin kunt emigreren.
Wij zullen het dus op basis van een werkvergunning moeten doen.
In de tussentijd zijn we erg bezig geweest met zwanger worden dus uiteindelijk in April 2010 zijn we bij de advocaat geweest om uit te zoeken hoe het zit met gezamenlijk gezag en ouderschap van de kinderen. Uiteindelijk bleek dat als Cindy de kinderen adopteert wat hier in Nederland binnen een homohuwelijk mogelijk is; ik alle rechten als moeder opgaf.
Amerika (en vele andere landen) kennen het adopteren binnen het homohuwelijk niet en zien een partneradoptie dus als een normaal adoptie proces wat betekent dat de biologische ouders de rechten opgeven. Omdat dit niet de bedoeling was hebben we nog een keer na laten vragen in Amerika wat ze wel willen.
Het gaat de autoriteiten in Amerika puur er om dat je joint custody (gezamenlijk gezag) hebt. Aangezien we getrouwd zijn voordat de kinderen geboren zijn hebben we dus automatisch gezamenlijk gezag. Hier moet dan wel netjes door de rechter een uitspraak over gedaan worden zodat de advocaat daar een formuliertje voor kan opstellen. Een formuliertje van niks maar wel met de nodige €€€€. Maar ja we willen dan ook wel alles volgens de regels doen.
Want dat is dan ook Amerika: “1 x de fout in gaan (onbewust of niet) en je komt er niet zo makkelijk meer in. Ze zijn na de aanslagen (en terecht) wel wat voorzichtiger en strenger geworden.
Daarna moesten we ons dus gaan richten op een greencard.
Via de Amerikaanse ambassade kwamen we er achter dat er 3 manieren waren om een greencard te krijgen.
• Op basis van bloedverwanten
• Op basis van een werkvergunning
• Op basis van de loterij
Dit laatste verbaasde ons zo dat we dachten dat ze een grapje maakte. Dit was dus niet. Amerika geeft ieder jaar 50000 greencards weg om mensen een kans te geven te emigreren.
We vonden het erg lachwekkend maar niet geschoten is altijd mis dus voor € 60 kon je, je inschrijven en meedoen. We moesten wel wachten tot Kyle geboren was want je moest een pasfoto van iedereen uploaden. Dus toen Kyle 1 week oud was hebben we hem in positie gelegd voor een pasfoto (echt te lachwekkend voor woorden) en hebben ons ingeschreven.
De foto’s werden goedgekeurd dus we deden mee met de loterij. Uitslag pas na 1 mei bekend. (ja hoor tijd zat)
Aangezien we niet zo veel geluk hebben in spelletjes leek het ons toch verstandig om voor een werkvergunning te gaan.
Ook dat was makkelijker gezegd dan gedaan. In Amerika moet je als verpleegkundige een vergunning hebben om te werken. Hier moet een staatsexamen voor afgelegd worden. Echter alvorens ik dit staatsexamen mag doen moet ik eerst een examen bij het CGFNS doen om het niveau van opleiding te bepalen. Leuke bijeenkomstigheid was dat dit examen alleen in Parijs en/of Londen gehouden werd. Natuurlijk is het examen ook niet voor niks (€ 500) dus zaten we ons nog even af te vragen hoe we dit gingen doen aangezien er dan ook nog een europees tripje aan verbonden zat (wat ook niet voor niks is). Gelukkig zat het toen een beetje mee en kregen we bericht dat vanaf 1 januari 2011 de examens ook online gedaan konden worden en voor Nederland kon dit in Utrecht.
Oke dan dus meteen inschrijven want ook al is het examen nu te doen in Nederland ze hebben maar 2 weken op jaarbasis dat het kan. Voor Maart waren we al te laat dus we schieten op September. Ook dit was nog niet zo 1,2,3 gedaan. Ze wilde officiële documenten van de BIG wet en van het HBO-V dat ik daar mijn opleiding heb gevolgd en dat ik volgens titel werk etc.
Alle documenten moesten voor 28 juli binnen zijn om voor het examen van september in aanmerking te komen. En iedereen heeft tijd zat om aan je verzoeken te voldoen. Er zijn nog meer belangrijke zaken die ons bezig houden mevrouw. Dat geloof ik best maar je wilt niet weten wat dit formuliertje voor ons betekent. De eerste ingang/stap naar de USA.
Uiteindelijk hadden ze alles op tijd ingestuurd en was het afwachten (ze moeten alle papieren namelijk beoordelen).
In de tussentijd zijn we in April naar Amerika geweest. Natuurlijk fijn om iedereen te zien maar voor ons voornamelijk een bewuste reis. We moesten op zoek naar werk.
We kwamen vrijdags aan. Op zondag komen alle vacatures altijd in de krant te staan dus daar op gewacht. Deze doorgespit maar er zat niet echt veel voor mij tussen.
Op zich zou het niet zo’n probleem moeten zijn om aan werk te komen aangezien het HBO gelijk staat aan bachelor in Amerika. Het enige probleem is, is dat de werkgever een werkvergunning voor me moet aanvragen. Dit betekent dus dat hij me eerst moet contracteren en dan een vergunning voor me moet regelen. Ook niet de dagelijkse gang van zaken voor organisaties.
Maar ja vol goede moed zijn we die maandag op weg geweest om open sollicitaties te plaatsen.
We hebben bij 5 organisaties sollicitatieformulieren ingevuld. (2 ziekenhuizen, 2 gehandicapten/ psychiatrie instellingen en een hersenbeschadigingkliniek.
Na een week was er van alle sollicitaties maar 1 ('t ziekenhuis) die een reactie gaf; dat ze op dit moment niks voor me hadden maar dat het zinvol was om hun website in de gaten te houden. Wel inmiddels nog een extra sollicitatie de deur uit gedaan. Naar een organisatie voor verstandelijk gehandicapten. Weer een week later een telefoontje van een instelling voor verstandelijk gehandicapten gehad dat ze erg onder de indruk waren van mijn CV en referentiebrief. Zo gauw ik in Amerika woonde wilde ze graag dat ik contact met ze opneem voor een baan.
Super natuurlijk maar ik heb ze maar meteen verteld dat ik eigenlijk een werkgever nodig heb voordat ik die kant op kan komen. Heb namelijk een werkgever nodig die een werkvergunning voor me aanvraagt.
De super aardige man van personeelszaken gaf toen aan dat hij eens rond ging vragen wat er mogelijk was binnen de organisatie; wat hun voor me konden betekenen. Hij probeert ons nog te bellen voordat we vertrekken en anders probeert hij me in Nederland te contacten.
Sinds thuiskomt met regelmaat hem gebeld om het contact te onderhouden en te kijken wat hij voor me kan regelen. Duurt helaas langer dan we dachten.
Het is natuurlijk niet het enige wat ze moeten regelen dus ik ben geen prioriteit (uiteraard vind ik van wel). Verder kan ik ze natuurlijk nog geen garantie geven over het tijdsbestek wanneer we gaan komen wat voor een instelling ook onhandig is.
In de tussentijd hebben ze wat managersproblemen gehad waardoor alles weer even stil lag.
Maar er wordt nog steeds aan gewerkt.
Natuurlijk was er bij terugkomst ook die andere grote stap. Ons huis te koop zetten. Nu wordt het echt. Ons huisje waar we met z’n 2-en gestart zijn en het geluk hebben gehad dit te mogen uitbreiden naar 4 gaan we van de hand doen. Beetje dubbel. Erg spannend en opwindend en tegelijk wordt het ook eindelijk wat definitiever. Helaas is de huizenmarkt niet geweldig en kunnen we dus ook geen voorspelling doen van tijd van verkopen.
In de tussentijd kwam de uitslag van de loterij die we helaas niet hebben gewonnen. Er kwam na een aantal weken wel nog een mailtje dat er een fout was gemaakt (dat was inderdaad waar) en dat we toch gewonnen zouden hebben en of we even € 800 per persoon wilde overmaken voor de afwerking. Het klonk erg mooi en voor een paar seconden waren we door het dolle heen maar vrijwel meteen hadden we ook het idee dat er een luchtje aan zat.
Na veel heen en weer gemail kwam er dan ook naar voren dat er gefraudeerd werd. Nadat bekend was geworden dat er problemen waren geweest met de loterij waren er van alle kanten hackers die mensen op het verkeerde been wilde zetten met de mededeling dat ze toch gewonnen hadden en ze laten betalen. Leuk zakcentje voor ze. Verschrikkelijk voor de mensen die er in trappen want het geld zie je nooit meer terug. En ze waren goed. Alles zag er erg professioneel uit tot de officiële emblemen van de Amerikaanse overheid toe.
Natuurlijk kwam 28 juli ook dichterbij en volgens mijn profiel bij de CGFNS waren ze nog steeds mijn documenten aan het beoordelen. Beetje raar dat dit zo lang moet duren zeker als ik in September mijn examen moet doen. In April hadden we al een studieboek gekocht (700 pagina’s dik met een lettertype van 5 volgens mij) Jeetje wat valt het tegen om weer te studeren. Kan er de motivatie en concentratie maar moeilijk voor vinden.
Uiteindelijk toch maar eens gebeld waarom ik nog steeds niks gehoord heb over wel of niet toegang tot het examen in September.
Bleek dat ik helemaal niet ingeschreven stond voor het examen van September. Wat?????
Waar heb ik dan € 500 euro voor betaald? Ik stond dus ingeschreven voor het staatsexamen.
O nee, wat nu want ik moet eerst examen doen bij CGFNS. Nogmaals alles nagekeken en nagezocht en toen bleek dus dat ik voor Iowa (waar we willen wonen) geen extra examen van CGFNS hoeft te doen en alleen maar een staatsexamen hoeft te doen. Pffffttt gelukkig niet voor niks alles gedaan.
Nu dus hopen dat alle papieren zijn gescreend voordat we in November naar Amerika gaan zodat ze dan hopelijk het staatsexamen kunnen doen. Oke denk dat ik nu echt aan de gang moet met studeren.
Helaas kregen we deze week het bericht dat ze toch nog gegevens van school missen. Ze willen een uitgebreide beschrijving van vakken/lessen + uren van alle jaren dat ik daar ben geweest. In eerste instantie waren het alleen de hoofdvakken met uren.
Dus nogmaals een verzoek aan het HBO-V gedaan voor de juiste documenten.
En maar weer wachten, wachten, wachten. Je moet erg veel wachten in een emigratie proces.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
