Drukke en heftige weken

Om maar meteen met het slechte nieuws te beginnen; Cindy’s vader is vorige week vrijdag overleden. Ondanks dat we wisten dat hij een erge klap had gekregen met zijn hartaanval kwam het nieuws toch enigszins onverwacht zeker omdat hij zelf aangaf (na het krijgen van zijn pacemaker + difribillator) dat hij zich in maanden niet zo goed had gevoeld.

Een week nadat hij zijn geopereerd was mocht vader naar huis. Eindelijk kregen wij weer wat meer ritme in ons leven want het was van school/werk naar ziekenhuis naar bed naar school/werk enz.
Vorige week vrijdag stond mijn staatsexamen op het programma. Het gevreesde examen wat me een verpleegkunde vergunning geeft + een van de eisen voor het aanvragen van mijn werkvisum.
Ik was helaas al niet al te positief gezien het feit dat ik geen tijd had gehad om er voor te leren met al mijn schoolexamens en ziekenhuis bezoeken. We hadden besloten er maar een heel weekend van te maken. Mijn examen was in Coralville wat hier 1,5 uur vandaan is. Dus voor 2 nachten een hotel geboekt want mijn examen was op zaterdagochtend om 8.00 uur. We vonden dat we het wel verdiend hadden om na mijn examen nog lekker te genieten en nog een nachtje te blijven. Lekker zwemmen, uitrusten, tijd met elkaar doorbrengen en vooral GRATIS dagjes uit.
Helaas liep het wederom anders dan gepland. Vrijdagochtend kreeg ik het telefoontje van Cindy’s zus dat ze Cindy niet kon bereiken op het werk. Toen ik vroeg waarom, bleek dat vader met code blauw naar het ziekenhuis was gebracht (wat betekent hartstilstand). Uiteindelijk Cindy kunnen bereiken en die is meteen naar huis gekomen. Tijdens het klaarmaken om naar het ziekenhuis te gaan kwam het gevreesde telefoontje. Ze konden vader niet meer gereanimeerd krijgen en moesten hem laten gaan.
Ineens stond alles op zijn kop. Nog geprobeerd om mijn examen uit te stellen maar dan krijg je doodleuk te horen dat de regels zijn dat je 24 uur van tevoren moet bellen en niet 18 uur. Dus samen met de familie besloten dat we toch zouden gaan. Waarschijnlijk zou ik het examen niet halen maar de $ 200 was toch al weggegooid (want die kreeg ik niet terug) en we konden toch niet veel doen om 8.00 uur ’s morgens dus kon ik maar beter kijken wat dit examen inhield en proberen het te halen.

Dus dat hebben we dan ook gedaan. Wederom niet echt genoten van onze hotelovernachting. We hebben er alleen geslapen en ontbeten; naar het examen gegaan; en weer terug naar moeders huis.
Het weekend stond geheel in het teken van regelzaken. Tevens ook een gehele nieuwe ervaring voor mij aangezien wij alleen de nederlandse gebruiken kennen en gelukkig niet zo heel vaak hier mee te maken hebben gehad. Gedurende het weekend kwamen er verschillende mensen (voornamelijk buren) eten brengen. Complete lunch pakketten voor de hele familie of ovenschotels waar je met 20 mensen van kunt eten. En koekjes, heel veel (zelfgemaakte) koekjes.
Op maandagavond was er gelegenheid tot afscheid nemen. Bij de begrafenisonderneming hadden we een grote ruimte (vergelijkbaar met een gebedsruimte). Vooraan in de ruimte tussen alle bloemen/planten en gedenkstenen die mensen hadden gestuurd stond de (open) kist met vader.
Van 16.00-20.00 uur hadden mensen de gelegenheid om de familie te condoleren en meteen afscheid te nemen van vader. Familie stond dus ook rondom de kist. Apart om mee te maken.
De kids vonden het ook apart. Nate besloot in eerste instantie niet te gaan kijken (wat prima was) maar we zagen hem later stiekem in zijn eentje verschillende keren naar de kist lopen en gedag zeggen tegen grandpa. Kyle heeft de hele tijd staan zwaaien en zei: bye bye mempa dus we denken dat hij het door had.
Dinsdag was de uitvaart. Er was een viering in de kapel (wat ook weer anders is dan bij ons). Broer John heeft een preek gehouden. Tussen door werd er gezongen (door de mensen zelf). De mannen zijn allemaal in 3 delig kostuum en de meeste dames (wij niet) zijn in jurken en hebben een hoed op. Voor de jongens hadden we nog wel extra kleren gekocht aangezien ze mee langs de kist moesten lopen. Na de viering hebben we met zijn allen gegeten en daarna naar het kerkhof. Na een korte preek en een liedje was het afgelopen. De directe familie krijgt allemaal een bloem uit het grafstuk (wat hier gebruikelijk is) om mee naar huis te nemen. Die wordt dan gedroogt en in huis opgehangen.

Na dit alles kon ik woensdag (tegen betaling) een onofficiele uitslag van mijn examen krijgen. En wat we al verwacht hadden was ook waar. Ik had het niet gehaald. Des te meer stress voor afgelopen vrijdag toen ik mijn andere examen had. Ik had me namelijk ingeschreven voor 2 examens. Een van de 2 halen was al genoeg voor mijn werkvisum aan te vragen. Dus afgelopen vrijdag naar Cedar Rapids (50 min rijden) met de wetenschap dat als ik dit niet haal ik het voor dit jaar eigenlijk wel kan vergeten qua aanvragen van mijn werkvisum. Dus nog een jaar langer naar school. Wat op zich niet erg is, ware het niet dat ik dan nog steeds niet kan werken en Cindy voor de inkomsten moet zorgen. Maar we zullen zien. Als het goed is krijg ik over 2 weken de uitslag. Ik ga er eigenlijk van uit dat ik het niet gehaald heb. Mocht het wel gelukt zijn, zat er een grote beschermengel bij me.

In de tussentijd is er ook wel goed nieuws. We hebben ons eerste oudergesprek gehad op school. Nate doet het perfect. Heeft een super sprint getrokken en is bijna op hetzelfde nivo dan de andere kinderen. Op sommige onderdelen is hij zelfs al volwassener dan de rest. Afgelopen week kregen we zelfs het bericht dat hij de enige in de klas was die al enkele woorden kon lezen. Super trots vooral omdat we weten dat hij al veel heeft moeten doorstaan qua wisseling in scholen en ook nog alles in het engels moet doen. En hier zijn ze op de kleuterschool al erg ver. Ze moeten hier schrijven, lezen en rekenen kunnen voordat ze naar 1st grade gaan. Hij had dus nog wat in te halen. Maar het is nu al zeker dat hij na de vakantie naar 1st grade mag. En hij is er zelf helemaal trots op.
Ons andere goede nieuws is dat Cindy een nieuwe baan heeft. Nou ja nieuw. Ze werkte nu fulltime bij Home Depot en parttime bij Hyvee (keuken). Ze hebben haar een erg goed aanbod gedaan om fulltime bij Hyvee in de keuken te komen werken en dit heeft ze aangenomen. Dus vanaf 1 april gaat ze 5 dagen in de week van 5-13 uur werken en waarschijnlijk parttime bij Home Depot.
En ik? Ik ben blij dat ik in ieder geval goed blijf presteren op school (laagste cijfer tot nu toe is 8,4). Ik moet ook zeggen dat ik het niet erg vind om naar school te gaan alhoewel ik nog steeds hoop binnenkort mijn examen te kunnen halen zodat we een werkvisum aan kunnen vragen.
En er komt een keer dat dit gaat gebeuren; daar ben ik nog steeds van overtuigd.