En er gebeuren ook minder leuke dingen

Laten we beginnen met het goede nieuws. De eerste ronde examens is positief verlopen. Het is ongelofelijk maar ik heb een 9,6 voor mijn Engels gekregen. Alleen een paar gramatica fouten en voor de rest was het perfect. Hahahaha mijn 2e A. Begint zelfs leuk te worden. Maar toen kwam mijn A&P waar ik nogal ongerust over was. Was blijkbaar niet nodig want de score was 8,8 (B+) dus ik ben helemaal happy. En denk je dan even pauze te krijgen qua examens. Maar helaas. Afgelopen week al het examen prakticum van A&P mogen maken (wat ik denk goed te hebben gedaan) en deze week begint ronde 2. Desalnietemin hadden we afgelopen vrijdag een hotelovernachting geboekt. Van al onze vakanties naar Amerika en verblijf in hotels hadden we genoeg punten verdiend dat we 4 gratis hotelovernachtingen tegoed hadden. Aangezien ik een drukke examenperiode achter de rug had en Cindy reset week had vonden we dat we het verdiend hadden om vrijdag lekker met zijn viertjes dit uitje te doen. Reset week (voor degene die zich dat afvragen) is heel plat gezegd; de winkel resetten. Dit betekent al het winter spul eruit en al het zomer spul erin. Klinkt makkelijk maar is erg veel werk. Al het tuinmeubilair, grasmachines (en die zijn groot hier) en BBQ’s (en die zijn ook groot hier) worden in elkaar gezet en tentoongesteld. En dan natuurlijk worden de rekken allemaal gevuld met het nieuwe spul. De winkels helpen elkaar dus maandag en dinsdag was iedereen in Waterloo om de winkel hier te helpen (helaas wel even goed dagen van 04.00 tot 16.30 uur) en op woensdag en donderdag moesten ze naar Cedar Rapids (1 uur rijden) om de winkel daar te helpen alles klaar te zetten. Op woensdag was het nog niet zo erg want toen zijn ze om 04.00 uur vertrokken maar op donderdag was een grote sneeuwstorm voorspeld dus wilde de manager dat ze op tijd weer naar huis konden. Dit betekende dat ze om 03.30 uur in Cedar Rapids moesten zijn. Ja en dat betekent dus om 2.15 uur hier vertrekken. Oke dat is midden in de nacht in mijn boek maar ik heb gezellig een bakkie gedaan met mijn vrouwtje en ben nog wat gaan leren. Ben trouwens tot de conclusie gekomen dat ik erg goed kan leren om 02.30 uur in de ochtend. Erg groot absorberend vermogen dan hahaha. Maar ga het niet al te vaak gebruiken heb ik al besloten. Dus die bewuste vrijdag hoefde ik maar een uurtje naar school dus zo gauw Nate uit school was konden we gaan. We hadden er erg veel zin in. Lekker zwemmen, samen zijn, effe weg van huis en een heerlijk ontbijt en dat allemaal voor niks. Maar het liep allemaal iets anders. We kregen een telefoontje van Cindy’s zus dat ze vader naar het ziekenhuis hadden gebracht. Misschien iets met zijn hart. Nadat ik uit school kwam was er meer nieuws. Vader had een zware hartaanval en zat er nog midden in. Dus wij met zijn allen naar het ziekenhuis waar hij op de IC lag. Hij zag er wonderbaarlijk goed uit maar had maar een bloeddruk van 65/25 die ze ook alleen maar omhoog konden houden door het medicijn dat hij via het infuus kreeg. De dokter was later op de avond vrij duidelijk. Het zag er slecht uit en broer John (die 5 uur hier vandaan woont) moest maar komen. Het nadeel wat vader heeft is dat hij zwaar diabetes en nierpatient is en vanwege alle jaren van dialyse zijn de vaten zo slecht dat ze geen catherisatie aandurven want dat zou hij niet overleven. Helaas vanwege geen nierfunctie worden de enzymen van het hartaanval ook niet afgevoerd. Eindelijk zaterdagmiddag verdween de pijn op de borst en gingen de enzymen naar beneden wat betekende dat de hartaanval eindelijk verdween. Het is echter niet duidelijk hoe groot de schade is aan zijn hart. We zijn wel nog naar het hotel gegaan maar ervan genieten is niet echt gelukt. Het hele weekend zijn we van ’s morgens tot ’s avonds in het ziekenhuis geweest. We hadden een grote familie kamer waar we met zijn allen in konden. Maandag zijn we na school/werk naar het ziekenhuis gegaan. Dinsdag is hij geopereerd. Hij heeft een pacemaker + defribillator ineen gekregen. De procedure is goed verlopen maar vader is erg fragiel en er kan nog vanalles mis gaan. Na de procedure was hij erg suf en sliep de hele tijd. De anesthesie die hij heeft gekregen (ook al is het geen volledige narcose) gaat niet uit zijn lijf want de nieren doen het niet. Dus vandaag (na dialyse) zal er een beter beeld zijn hoe hij het doet. We hopen voor het beste maar zijn ook voorbereid op het ergste. We realizeren ons maar al te goed dat vaders lijf op is door alles wat hij op medisch gebied heeft meegemaakt. Maar hij is en blijft een vechter dus wie weet……