Update huize Sillekens/Orr

Inmiddels alweer een tijdje geleden sinds mijn laatste blog (wat niet zo’n leuk was). Dus zal jullie even een update geven. Op 10 september (9 dagen na de operatie) moesten we met Nate terug naar het ziekenhuis. Dus weer met z’n allen in de auto voor 2,5 uur. Nate was erg enthousiast want zijn grote en zware operatie gipsverband zou eraf gaan en vervangen worden door een normaal gips.
Wij waren toch ook enigszins nerveus want “hoe zou het er uit zien?” Nadat het verband verwijderd was kwam er een smal wit armpje uit met een grote L in spiegelbeeld erop. Netjes maar behoorlijk litteken. Het eerste wat Nate zei: “Oh dat ziet er niet goed uit hé?” Acherm de jongen had (denken we) verwacht er aan de buitenkant niks van te kunnen zien. Hij wist natuurlijk dat de dokter aan de binnenkant had moeten hechten maar niet bij stil gestaan dat de buitenkant ook gehecht was. Was dus enigszins overstuur op dat moment. Maar de dokter verzekerde ons (en hem) dat het er erg goed uitzag. Aangezien het ook al 9 dagen geleden was, werden de hechtingen ook meteen verwijderd. Dat was nog spannender voor Nate dat het daadwerkelijke ongeluk denk ik. Maar wederom deed hij het geweldig en was super stoer. Uiteindelijk werden er 15 hechtingen uit zijn arm verwijderd en 1 uit zijn pink. En toen een normaal gips voor 2 weken.
Dus op 26 september wederom terug. En deze keer mochten we om 8.45 uur ons melden. Ja hoor, rekening houden met mensen die 2,5 uur moeten rijden zit er niet bij. Dus om 4.30 uur op want we willen douchen en koffie voor we gaan. Kinders met tegenzin om 5.00 uur uit bed maar om 5.45 uur reden we de oprit af. Precies om 8.40 uur waren we bij de balie en bijna meteen mochten we doorlopen. Het gips werd verwijderd en daar was de indrukwekkende L weer. Het zag er volgens ons al heel erg mooi uit voordat het pas zo kort geleden was. Voor iedereen die de gapende wond en de hechtingen arm niet heeft gezien is dit al heel wat maar het is echt al 100% beter dan het was. Nate was daar iets minder van overtuigd maar dat komt nog wel. En gelukkig geen nieuw gips meer en geen nieuwe afspraak. De rest moet vanzelf weer goed komen. En dat gebeurd ook wel.
Na afloop NATUURLIJK wezen lunchen bij Mc Donalds om onze stoere vent te belonen voor hoe geweldig hij het wederom gedaan heeft. Want ook al kwamen er een paar traantjes (is ook niet leuk als ze met het verwijderen van het gips het laatste korstje van je arm af rukken) hij deed alles wat de dokter hem vroeg. En ook Kyle, onze grote knuffelbeer, had wel wat afleiding verdiend. Kyle heeft een zware laatste week gehad. Waarom weet ik niet maar hij had het erg veel over Nate zijn auwie. Iedere keer als we langs het ziekenhuis kwamen begon het weer van voor af aan. Nate auwie, Nate is oké nou. Dokter fix it. Ja Nate is weer helemaal oké. Nu is het ziekenhuis al een hot item want iedere keer als we er langs komen begint hij weer opnieuw over het feit dat Grandpa ziek was en daar was. En nu is Grandpa een ster. Dokter no fix it. Ben bang dat er in dat koppie ook meer omgaat dan we denken. Maar gelukkig is alles goed afgelopen en zal Nate zijn arm weer helemaal de oude worden. En nu het gips eraf is, is Kyle daar ook meer van overtuigd.

Buiten de medische gebeurtenissen om zijn de jongens helemaal happy want over 1 maand is het Halloween. Overal liggen de pompoenen en decoraties in de winkel. Aangezien je voor de prijs er vroeg bij moet zijn ligt ’t kostuum inmiddels al klaar. Nate heeft een Leonardo (ninja turtle) pak waar hij helemaal enthousiast over is. We hebben zelfs een kalender moeten maken die hij af kan strepen zodat hij weet wanneer het Halloween is. Kyle mag het drakenpak van Nate aan, wat Nate niet meer past . Fijn om 2e kind te zijn. Mag je lekker met de afdankers van je broer op pad. Gelukkig is Kyle erg makkelijk en is hij de koning te rijk met zijn kostuum. En staat dan ook regelmatig zijn drakengebrul te oefenen.

We hebben het de laatste tijd regelmatig over Nederland want natuurlijk ons hele medische gebeuren bracht wat herinneringen bij Nate. Het begon er mee dat hij (ook al was het niet leuk om een gips been te hebben) het leuk vond om met de rolstoel naar de Inktvis te gaan en dan op zijn billen door de klas kon. Inmiddels komt er iedere dag wel weer een idee om iets te doen voor als we op visite gaan in Nederland. We hebben ‘t er laatst over gehad dat het helaas erg duur is en dat we er voorlopig geen geld voor hebben aangezien het meer dan € 4000 kost om op bezoek te gaan. Maar het blijft leuk om er over te praten. Want de meeste gekke details komen aan bod wat hij wil gaan doen. Hij wil fietsen bij opa en oma met de vuurstaaf achter de fiets, hij wil met de kleine lego uit de koffer spelen, hij wil met John spelen met de batman auto die kan schieten, hij wil op Jan zijn werk oude electriciteitdozen zoeken voor in zijn werkhut, hij wil met zijn vriendjes afspreken en logeren, hij wil in Vught in het restaurant fristi gaan drinken, hij wil dat Kyle deze keer wel de riddershow van de Efteling kan gaan zien want dat was te akelig voor hem de laatste keer enz. Hij heeft wel een groot probleem zegt hij want hij kan zich niet meer herinneren hoe hij Nederlands moet praten. Hij is er nog niet helemaal over uit hoe we dat gaan oplossen maar hij denkt dat hij naar scheikunde les gaat en dan een drankje gaat maken waarvan je vanzelf weer Nederlands gaat praten. Wat is het toch een heerlijk ventje om rond om je heen te hebben. Van de week zei hij tegen me: Mama, we kunnen wel naar Nederland want je kunt die 400 money wel uit mijn spaarpot halen voor het vliegtuig. Schatje ik geloof niet dat je 4000 euro in je spaarpot hebt zitten. Jawel want hij zit zo vol dat hij niet meer dicht kan en je hem niet meer kan tillen.

Een paar weken geleden kon ik ze allebei verassen met iets Nederlands. Ik ben hier al maanden op zoek naar sambal want IK VIND dat een tosti of uitsmijter niet smaakt zonder een goede laag sambal. Nou ben ik al overal geweest maar kan het niet vinden. Dus uiteindelijk een website gevonden die Nederlandse producten levert in Amerika. Wooohooo. En jawel, ook sambal. Nu rekenen ze maar 1x verzendkosten dus ik rondkijken wat er nog meer te krijgen was. En ik kwam de vruchtenhagelslag tegen. Dat aten ze altijd erg veel in Nederland en is hier niet te krijgen. Dus ook maar een doosje daarvan besteld. Toen het binnenkwam kreeg ik als reactie van Nate: “Eindelijk heb je naar me geluisterd want dat wou ik al zo lang hebben!” Hahaha geweldig.
Helaas is het pak bijna leeg en heb ik al gezegd dat hij niet moet denken dat ik het iedere paar weken bestel want dat is toch net iets te duur. Maar mocht iemand de behoefte hebben om ons te verwennen hier is de website: http://www.thedutchstore.com/webstore/home.aspx?topseq=1

Verder gaat het leven natuurlijk gewoon verder. Ik ben druk met school en Cindy druk met haar 2 banen. ’s Avonds geen gezelligheid voor de tv maar huiswerk. Ik voor mijn vakken en Cindy vaak met Nate want die mag iedere dag een boek lezen. Hij gaat iedere dag 30 minuten naar een language les waar een lerares 1 op 1 met hem werkt om zijn lezen en schrijven een boost te geven. Ze dachten dat, dat nodig was maar na een paar dagen bleek dat hij op hetzelfde nivo zit dan zijn klasgenoten. Maar het programma is gestart dus maken ze het ook af. Niet verkeerd want hij leert er alleen maar van. Betekent wel dat hij iedere dag een ander boek mee naar huis krijgt wat hij mag lezen. En dat doet hij super. Ik kan me niet herinneren dat wij op groep 3 al zoveel zelf konden lezen als ze hier doen. Maar wie weet zijn de tijden daar ook in veranderd.

Met mij gaat het tot nog toe goed op school. Heb 3 vakken op college en 1 online les wat wel komisch is. Je leert zelf de hoofdstukken en voert discussie hierover via de computer. Daarlangs nog wat quiz-jes en examens via de computer en klaar met je vak. Na 5 weken sta ik bij 2 vakken boven 100% score en bij 2 vakken op 95% dus voor alsnog prima als zeg ik het zelf. Verder ben ik gezien mijn academische resultaten van afgelopen semester uitgenodigd voor het Honor program. Een programma wat je onder begeleiding van een universiteit medewerker uitvoert. Je mag zelf uitkiezen wat je doet, waar je het over doet, hoe veel je doet etc. Je krijgt er uiteraard credits voor die weer meetellen in je opleiding en je hebt een mooi regeltje op je CV.
Ik heb besloten het over Communicatie en Autisme te doen. Toch weer terug naar mijn liefde. Blijft een vakgebied wat me blijft inspireren. Moet wel literaire ondersteuning doen (met literatuur van hier) maar mag ook eigen ervaring erin verwerken. Daarbij heb ik al geregeld dat ik bij een Dagcentrum voor Autisme mag gaan kijken en interviewen. Allemaal erg leuk maar ook erg veel werk. Maar dat houdt het allemaal uitdagend en interessant. In April van 2014 wordt er een presentatie gedaan onder de Honor Program projecten en de winnaar krijgt een geld prijs. Wat? GELD???? Ja hoor, ik ben van de partij en zal heeeeeeeeel erg mijn best doen om die centjes binnen te slepen.
Moet natuurlijk niet vergeten me ergens tussendoor weer in te schrijven voor mijn staatsexamen. Helaas moet ik me weer volledig opnieuw registreren wat betekent weer opnieuw naar het politie kantoor om vingerafdrukken te maken en de hele papier winkel weer invullen. Maar ja, doen we het niet gebeurd er ook niks zo simpel is het.

Voor de rest niks te melden. De herfst is inmiddels begonnen maar voor hier betekent dat, dat de temperatuur zakt naar een comfortabele 21C-23C. Tot nog toe is het boven het gemiddelde geweest en hebben we nog veel dagen van 28C gehad en zelfs enkele boven de 30C. Het is gelukkig niet meer benauwd dus het is heerlijk. ’s Nachts koelt het wel af dus ’s morgens vroeg moeten we inmiddels een vest aan maar voor de rest nog lekker de korte broek, t-shirt en sandalen. Kan me niet meer heugen wanneer de laatste dag is geweest dat ik dichte schoenen aan heb gehad. Volgens mij was dat ergens in Maart of April. Ben bang dat ik er over een maandje of zo toch echt aan moet geloven.
Zal nog tegenvallen….