En toen was het 2015

En dan ben je ineens 2 maanden verder.

Eigenlijk niet zo heel veel te melden, maar misschien ook weer wel.
Dus maar weer een update:

Met Cindy gaat het erg goed. Ze heeft nog steeds chemotherapie maar de bloed uitslagen zijn goed en ze voelt zich prima.
Sinds eind November heeft ze er een extra chemo medicijn bij gekregen. Dit versterkt en versneld de werking van de andere medicijnen en heeft een betere werking op bepaalde kankercellen. En darmkanker met uitzaaiingen is er daar 1 van. Helaas ook wel een medicijn met bijwerkingen. Het kan bloedingen veroorzaken (kleine kans) en enorme vermoeidheid. Mbt de bloedingen hebben ze haar de eerste paar keer nauwkeurig in de gaten gehouden, maar ze reageert goed. De extra vermoeidheid heeft ze helaas wel mogen ervaren maar dat is nu ook weer bijgetrokken nu het lijf er wat meer aan gewend is.
De enige vervelende bijwerking is de zenuwpijn in haar handen en voeten. Haar voeten zijn inmiddels gevoelloos en handen wisselt tussen pijn en gevoelloos. We hopen dat dit na de winter beter wordt, alhoewel ze haar hebben gewaarschuwd hier niet te veel op te rekenen.
De arts heeft haar in December een behandeling over laten slaan zodat ze wat meer energie zou hebben met de feestdagen.
Dat was erg lekker. We hebben dan ook super genoten van de kerst. Heel even vergeten wat er gebeurd in het lijf en volledig opgaan in de sfeer. De magie was volop aanwezig in huis en de kids waren dolblij met het feit dat Santa was geweest. Kerstdag begon hier om 4.45 uur hahaha. Op oudjaarsdag was het weer tijd om terug te keren naar de realiteit. En het was meteen duidelijk wat de chemo voor bijverschijnselen had. De eerste dagen was Cindy zo vermoeid dat ze blij was als ze in bed lag. Het is net of het lijf weer opnieuw moest wennen aan behandeling.
Binnenkort volgen er weer scans en zal duidelijk worden hoe het ervoor staat. Ook hopen we dan duidelijk te krijgen of de bestraling een positief effect op haar plekjes in de rug heeft gehad. Maar voor nu ziet alles er nog steeds stabiel en positief uit.

Nate: onze creatieve denker en ontwerper is tevens ook onze helpende grote man. Heerlijk om te zien hoe hij (op zijn manier) probeert een handje te helpen. School gaat super. En hij gaat zo graag dat hij zelfs teleurgesteld is als het vakantie is. Hij mocht deze maand dan ook weer de award “student of the month” in ontvangst nemen.
Verder is het een genot om hem te zien bouwen, creëren met LEGO of met pen en papier. Hij kan als de beste een idee in zijn hoofd, veranderen in een tastbaar iets.
Momenteel leven we wereld van Batman (oftewel Bruce Wayne, want mama; je moet wel alle namen kennen) en worden maskers, Batcaves en Batmobiels zo uit de hoed getoverd.
Gelukkig heeft hij een klein broertje wat Robin kan spelen (want Mama, net zoals in het echt, Batman moet Robin alles leren en Kyle weet nog niet alles dus kan ik hem dat leren)
Ja, een super grote broer is hij aan’t worden.
Het is met name hilarisch om te zien hoe hij het “kleutergedrag” van Kyle corrigeert, want dat kan niet meer als je een grote jongen wilt zijn. (Want dat heb ik nooit gedaan toen ik 4 was, toch Mama?)

Kyle: onze ontdekker kan niet genoeg van zijn broer krijgen. Nate is zijn held en wil alles van hem weten (tot vervelens toe van Nate).
Sinds hij op school zit, staat zijn koppie niet meer stil. Het begint al net zo’n denker te worden als zijn grote broer. Je ziet de radartjes in zijn hoofd constant draaien. Vanuit het niks komen de meest ingewikkelde vragen. En het blijft een genot om hem zelf een verklaring voor alles te horen geven/bedenken.
“Waarom zijn we baby geweest en hebben in jouw buik gezeten?
En waarom kwam er toen melk uit je boobies?
Een baby vindt, denk ik, groene sla ballen (spruitjes) ook lekker, net als ik.
En toen Nate in jouw buik zat; waar was ik toen? Ik was toen nog een steen hé?
En waarom krijgen we niet nog een broertje want ik wil ook grote broer zijn. Want Mama heeft toch nog een huisje in de buik waar een baby in kan groeien?
Het maakt niet uit dat een baby geld kost want ik heb pennies in mijn piggybank die de baby kan hebben.”

En ook al begint het ook echt een grote jongen te worden is en blijft het een echte knuffelbeer.
Medisch gezien is gelukkig ook weer alles oké. Na de nodige onderzoeken vanwege zijn “hoge bloeddruk” is er geconstateerd dat er niks aan de hand is en dat het waarschijnlijk “witte jassen hoge bloeddruk” is, oftewel in de buurt van dokters/verpleegkundige/ziekenhuizen is zijn bloeddruk hoger dan normaal. Onze huisarts ziet er dan ook geen kwaad in en vindt zijn waarden niet verontrustend.

En omdat we “blijkbaar” in zijn voor medische uitdagingen, was ik de volgende. Net voor de feestdagen ontdekte ik een bult in mijn nek. Aangezien we niet meer zo luchtig doen in dit huis over onverklaarbare bulten, dit toch maar laten checken.
Arts dacht in eerste instantie dat het een cyste was maar heeft het met echo laten controleren. Het bleek een verdikte lymfeklier te zijn. En na 2 weken antibiotica was de bult dan ook verdwenen.

Inmiddels ben ik weer begonnen aan een nieuw semester op school. Helaas niet allemaal aantrekkelijke vakken maar dat hoort er ook bij. We hopen dat dit dan echt mijn laatste semester is. Want je weet maar nooit met de overheid.
Al ons papierwerk is inmiddels ingestuurd en wachten nu op goedkeuring/bevestiging. Als dit binnen is, mag ik eindelijk gaan werken wat erg welkom zou zijn mbt onze financiële situatie.
We weten wel dat het minder aantrekkelijk zal zijn voor de thuissituatie, want ik zal waarschijnlijk middag/avond dienst moeten werken dus familie/gezinstijd zal er heel anders uit gaan zien. Maar ook dat redden we wel weer.

Want nu Cindy’s gezondheid stabiel is, en het papierwerk in behandeling is ‘durven’ we weer langzaam een beetje in de toekomst te kijken.
We hopen dan ook dat 2015 echt ons jaar gaat worden.

Als laatste nog een speciaal bedankje aan alle lieve mensen die ons hebben gesteund (en nog steeds doen) in onze moeilijke tijden.
DANKJEWEL
Liefs

http://www.gofundme.com/WendyCindyNateKyle