Update
Door: Wendy Sillekens
Blijf op de hoogte en volg Wendy
01 Juli 2014 | Verenigde Staten, Waterloo
Tijd voor een update. Allereerst een dankjewel aan iedereen die op wat voor manier dan ook ons een berichtje heeft gestuurd naar aanleiding van ons vorige blog. Het is fijn te weten dat er zoveel lieve familie en vrienden zijn die ons steunen (ook al is het 6000 km van ons vandaan).
Vorige week donderdag was het weer tijd om naar Iowa City te gaan. Op woensdag kreeg Cindy haar chemo kastje geplaatst en op donderdag zou de eerste chemo zijn. Ze hadden ons geadviseerd om in een hotel te verblijven en dat leek ons ook een goed plan. Dus alles ingepakt en op weg. Na 1,5 uur waren we weer bij het ziekenhuis en werd Cindy opgenomen voor de procedure.
In de tussentijd ben ik met de jongens maar weer gaan genieten van het overheerlijke eten in het ziekenhuis restaurant. De jongens hadden gehoopt op spelen in de nieuwe speeltuin van het ziekenhuis (die eindelijk open was) maar gezien het slechte weer zat dat er niet in. Dus maar weer naar de wachtruimte tv kijken totdat Mommy klaar was. Na 2 uur was ze terug en zat de poort erin. Het leek een groot vierkant kastje (ik zal jullie de foto besparen). Ze hadden de kleinste poort geplaatst maar omdat ze zo mager is, is ook deze toch nog goed zichtbaar aan de buitenkant.
Na een half uur mochten we het ziekenhuis verlaten en zijn we naar het hotel gegaan.
Toevallig was het die avond managersavond in het hotel (is hier vrij gebruikelijk op woensdag) en werd er gratis eten geserveerd. Dus ik met de jongens naar de lobby voor een hamburger en hotdog van de BBQ.
Op donderdag ochtend moesten we ons om 8.30 uur melden. We wisten dat we eerst de arts nog zouden zien en daarna zou de eerste chemo gestart worden. Uiteindelijk waren we om 9.15 uur aan de beurt. Eerst de verpleegkundige natuurlijk. Weer alle gegevens en je hele verhaal vertellen zodat zij het op kan slaan in de computer.
Uiteindelijk kregen we de oncoloog te zien. Hij heeft nogmaals alles met ons doorgenomen. De kankercellen uit de lymfknoop in haar nek hebben ze onderzocht. Uit de deling, structuur en soort van kankercellen kunnen ze hun prognose vaststellen. Dit in combinatie met de gegevens van de scan. De kankercellen waren uitzaaiingen van (wat ze vermoedden) de tumor bij haar dikke darm.
Ze kunnen dit niet met 100% zekerheid zeggen omdat ze geen punctie van die tumor hebben gedaan. Ze willen nu ook niet teveel rommelen in haar buik omdat ze die bloeding van de leverpunctie heeft gehad en er zoveel vocht zit. Op de scan zijn ook op enkele botten een plekje te zien, van wat ze vermoeden dat dit ook uitzaaiingen zijn. De diagnose was dan ook stadium 4 dikke darm kanker.
Het was belangrijk om meteen met chemo te beginnen. Cindy heeft er voor gekozen niet de statistieken van levensverwachting te horen. Ze wil blanco de behandeling ingaan en kijken wat de chemo doet. Het is voor nu dan ook nog niet duidelijk hoeveel chemo behandelingen ze gaat krijgen.
Ze krijgt de zwaarste chemo. Het is een combinatie van 5 medicijnen. 4 zakjes worden in het ziekenhuis gegeven en 1 wordt aangesloten en loopt voor 46 uur. Die moet ik dan afkoppelen.
De behandeling zelf was haar meegevallen. Scheelde ook wel dat ze tijdens het aanleggen van de poort het infuus naaldje al hadden geprikt. Normaal wordt dit op de dag van chemo gedaan en dat kan pijnlijk zijn. Ze krijgt 1x per 2 weken chemo maar omdat haar 5e medicatie voor 46 uur hangt duurt een behandeling ongeveer 3 dagen dus ze heeft eigenlijk maar 12 dagen tussen behandeling in.
Tijdens de tijd dat Cindy in het ziekenhuis aan de chemo lag (die uiteindelijk pas om 12.45 uur aangekoppeld werd) ben ik met de jongens terug naar het hotel gegaan om te gaan zwemmen. Even iets anders dan in de wachtkamer van het ziekenhuis zitten en verplicht met je tablet spelen. Nadat ik uitleg had gekregen hoe ik de chemo moest ontkoppelen waren we eindelijk klaar om te gaan. Het zakje chemo zat in een heuptasje rondom haar middel en met een flinke papieren zak met anti misselijkheid medicatie kon Cindy als Trees de toerist eindelijk het ziekenhuis verlaten. We zijn nog een nachtje in het hotel gebleven, met name omdat we niet wisten hoe lang de behandeling zou zijn en hoe Cindy zou reageren. Dat bleek achteraf ook een goed idee te zijn want we waren uiteindelijk pas om 16.30 uur klaar. Na een goede nacht slaap zijn we vrijdag weer naar huis gereden. De oncoloog heeft Cindy overgeschreven naar Waterloo voor behandeling wat het voor de toekomst praktisch gezien makkelijker maakt. De eerste paar dagen na behandeling verliepen goed. Cindy had geen last van bijwerkingen. De eerste dag was ze wat moe maar verder ging het eigenlijk redelijk. Ze heeft ook iets meer eetlust dan voorheen. Maar het is nog steeds moeilijk om genoeg calorieën binnen te krijgen. We proberen zoveel mogelijk vitaminen en eiwitten op een dag binnen te krijgen maar het is lastig als je niet echt vast voedsel of warm eten kunt eten. Ondanks dat ze niet goed kan eten heeft ze wel iets meer kracht en kan ze zelfstandig met de rollator door het huis. En ze is niet zo slaperig meer dus is ook wat meer aanwezig wat het voor de kinderen fijn maakt. Want het in en om het huis spelen begint te vervelen. Dus fijn dat we over ruim een week bezoek uit Nederland krijgen. Effe weer lekker de volle aandacht en leuke dingen doen met opa en oma. Nu nog hopen dat de hevige stormen snel verdwijnen zodat we ook lekker buiten kunnen spelen. De temperatuur (30C) is er in ieder geval voor.
Vorige week donderdag was het weer tijd om naar Iowa City te gaan. Op woensdag kreeg Cindy haar chemo kastje geplaatst en op donderdag zou de eerste chemo zijn. Ze hadden ons geadviseerd om in een hotel te verblijven en dat leek ons ook een goed plan. Dus alles ingepakt en op weg. Na 1,5 uur waren we weer bij het ziekenhuis en werd Cindy opgenomen voor de procedure.
In de tussentijd ben ik met de jongens maar weer gaan genieten van het overheerlijke eten in het ziekenhuis restaurant. De jongens hadden gehoopt op spelen in de nieuwe speeltuin van het ziekenhuis (die eindelijk open was) maar gezien het slechte weer zat dat er niet in. Dus maar weer naar de wachtruimte tv kijken totdat Mommy klaar was. Na 2 uur was ze terug en zat de poort erin. Het leek een groot vierkant kastje (ik zal jullie de foto besparen). Ze hadden de kleinste poort geplaatst maar omdat ze zo mager is, is ook deze toch nog goed zichtbaar aan de buitenkant.
Na een half uur mochten we het ziekenhuis verlaten en zijn we naar het hotel gegaan.
Toevallig was het die avond managersavond in het hotel (is hier vrij gebruikelijk op woensdag) en werd er gratis eten geserveerd. Dus ik met de jongens naar de lobby voor een hamburger en hotdog van de BBQ.
Op donderdag ochtend moesten we ons om 8.30 uur melden. We wisten dat we eerst de arts nog zouden zien en daarna zou de eerste chemo gestart worden. Uiteindelijk waren we om 9.15 uur aan de beurt. Eerst de verpleegkundige natuurlijk. Weer alle gegevens en je hele verhaal vertellen zodat zij het op kan slaan in de computer.
Uiteindelijk kregen we de oncoloog te zien. Hij heeft nogmaals alles met ons doorgenomen. De kankercellen uit de lymfknoop in haar nek hebben ze onderzocht. Uit de deling, structuur en soort van kankercellen kunnen ze hun prognose vaststellen. Dit in combinatie met de gegevens van de scan. De kankercellen waren uitzaaiingen van (wat ze vermoedden) de tumor bij haar dikke darm.
Ze kunnen dit niet met 100% zekerheid zeggen omdat ze geen punctie van die tumor hebben gedaan. Ze willen nu ook niet teveel rommelen in haar buik omdat ze die bloeding van de leverpunctie heeft gehad en er zoveel vocht zit. Op de scan zijn ook op enkele botten een plekje te zien, van wat ze vermoeden dat dit ook uitzaaiingen zijn. De diagnose was dan ook stadium 4 dikke darm kanker.
Het was belangrijk om meteen met chemo te beginnen. Cindy heeft er voor gekozen niet de statistieken van levensverwachting te horen. Ze wil blanco de behandeling ingaan en kijken wat de chemo doet. Het is voor nu dan ook nog niet duidelijk hoeveel chemo behandelingen ze gaat krijgen.
Ze krijgt de zwaarste chemo. Het is een combinatie van 5 medicijnen. 4 zakjes worden in het ziekenhuis gegeven en 1 wordt aangesloten en loopt voor 46 uur. Die moet ik dan afkoppelen.
De behandeling zelf was haar meegevallen. Scheelde ook wel dat ze tijdens het aanleggen van de poort het infuus naaldje al hadden geprikt. Normaal wordt dit op de dag van chemo gedaan en dat kan pijnlijk zijn. Ze krijgt 1x per 2 weken chemo maar omdat haar 5e medicatie voor 46 uur hangt duurt een behandeling ongeveer 3 dagen dus ze heeft eigenlijk maar 12 dagen tussen behandeling in.
Tijdens de tijd dat Cindy in het ziekenhuis aan de chemo lag (die uiteindelijk pas om 12.45 uur aangekoppeld werd) ben ik met de jongens terug naar het hotel gegaan om te gaan zwemmen. Even iets anders dan in de wachtkamer van het ziekenhuis zitten en verplicht met je tablet spelen. Nadat ik uitleg had gekregen hoe ik de chemo moest ontkoppelen waren we eindelijk klaar om te gaan. Het zakje chemo zat in een heuptasje rondom haar middel en met een flinke papieren zak met anti misselijkheid medicatie kon Cindy als Trees de toerist eindelijk het ziekenhuis verlaten. We zijn nog een nachtje in het hotel gebleven, met name omdat we niet wisten hoe lang de behandeling zou zijn en hoe Cindy zou reageren. Dat bleek achteraf ook een goed idee te zijn want we waren uiteindelijk pas om 16.30 uur klaar. Na een goede nacht slaap zijn we vrijdag weer naar huis gereden. De oncoloog heeft Cindy overgeschreven naar Waterloo voor behandeling wat het voor de toekomst praktisch gezien makkelijker maakt. De eerste paar dagen na behandeling verliepen goed. Cindy had geen last van bijwerkingen. De eerste dag was ze wat moe maar verder ging het eigenlijk redelijk. Ze heeft ook iets meer eetlust dan voorheen. Maar het is nog steeds moeilijk om genoeg calorieën binnen te krijgen. We proberen zoveel mogelijk vitaminen en eiwitten op een dag binnen te krijgen maar het is lastig als je niet echt vast voedsel of warm eten kunt eten. Ondanks dat ze niet goed kan eten heeft ze wel iets meer kracht en kan ze zelfstandig met de rollator door het huis. En ze is niet zo slaperig meer dus is ook wat meer aanwezig wat het voor de kinderen fijn maakt. Want het in en om het huis spelen begint te vervelen. Dus fijn dat we over ruim een week bezoek uit Nederland krijgen. Effe weer lekker de volle aandacht en leuke dingen doen met opa en oma. Nu nog hopen dat de hevige stormen snel verdwijnen zodat we ook lekker buiten kunnen spelen. De temperatuur (30C) is er in ieder geval voor.
-
02 Juli 2014 - 07:31
Miriam:
Hoi schatten....tja het is heel wat.Onzeker ook allemaal.Als t eten niet lukt dan is het misschien een idee om van die shakes te maken met van alles erin.Fruit groente ineen.met eiwit poeders.Best lekker hoor.Cindy moet inderdaad wel goed eten om dit allemaal aan te kunnen.Lastig ook voor Nate en Kyle....pfff hoe leg je het allemaal uit..Volgt er evt nog een operatie van de dikkedarm omdat die de haard lijkt te zijn? In ieder geval sterkte en hopen dat t goed gaat aanslaan!! Dikke kusXXX Miriam -
02 Juli 2014 - 10:05
Anke:
Dames, dames toch, wat een toestand, hopelijk kunnen jullie samen ook deze uitdaging weer aan, we leven met jullie mee ook al is het een takke eind weg, jammer dat je op dit soort momenten niet in de auto kan springen en even langs kunt vliegen voor een dikke knuffel, nou ja dan maar via de mail! En geniet van jullie hollandse visite met de k8ids,
Sterkte
Theo, Anke, Tarik en Ayse -
02 Juli 2014 - 12:24
Truus En Theo. Cruijsbergh:
Dames heel veel sterkte daar ginds en doe opa en oma straks de groeten van ons en geniet met en van elkaar samen met jullie jongens
Groet Truus en theo -
02 Juli 2014 - 14:25
Hedje:
Pff niet niks hoor wat jullie allemaal weer door moeten maken..heel veel sterkte!!
En inderdaad fijn dat er familie over komt!! Probeer er zeker van te genieten xxx -
04 Juli 2014 - 17:39
Mendy:
Wat een verhaal weer.... Dat er maar snel betere tijden gaan komen!! Fijn dat opa en oma snel komen, want dit alles vraagt van de kids natuurlijk ook heel wat.... Even alle aandacht voor de kids door opa en oma en jij natuurlijk voor Cindy. Hopelijk sterkt ze snel aan, zodat ook Cindy en jij natuurlijk kunnen genieten van het bezoek. Toch fijn dat jullie mensen van zo'n grote afstand nu in jullie armen kunnen sluiten. -
05 Juli 2014 - 15:57
Jolanda:
Lieve Cindy, Wendy, Nate en Kyle,
Heel veel kracht toegewenst in deze zware periode die zoveel onzekerheid met zich mee brengt.
Wij denken aan jullie, houdt moed !
Liefs -
06 Juli 2014 - 19:16
Gerard En Pauline Uit Helvoirt:
Hoi, Wendy en Cindy
Wij wensen jullie heel veel sterkte de komende tijd,ik weet wel woorden schieten hier te kort maar jullie twee kennende komen jullie er wel we schrokken ons 'n hoedje,we zitten nog op de camping in Zoutelande en heel af en toe gaat de pc aan om alle berichtjes te lezen zo ook vandaag,gisteren een drukke avond gehad met het voetbal en vandaag zondag regen dus ideaal weer voor de pc dus dat was ff schrikken,en fijn dat je ouders naar jullie toekomen heb je wat afleiding en doe ze maar de groeten vanuit Zoutelande,heeeeeeel veeeeeeel strekte en kracht de komende tijd en we we zullen veel aan jullie denken ikzelf zal wat positieve kracht zenden naar de andere kant van de wereld en op maandag zullen we een mantra houden voor jullie alle vier (mantra: krachtbundeling met 7 paragnosten voor jullie).
Succes en heel veel groetjes en Liefde uit Zoutelande/Helvoirt.XXXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
