En we zijn weer op gang - Reisverslag uit Waterloo, Verenigde Staten van Wendy Sillekens - WaarBenJij.nu En we zijn weer op gang - Reisverslag uit Waterloo, Verenigde Staten van Wendy Sillekens - WaarBenJij.nu

En we zijn weer op gang

Door: Wendy

Blijf op de hoogte en volg Wendy

10 Maart 2014 | Verenigde Staten, Waterloo

Inmiddels is het week geleden dat ik geopereerd ben en ik moet zeggen dat het best goed gaat (alhoewel het me natuurlijk niet snel genoeg gaat).
Operatie is goed verlopen en ik mocht dezelfde dag nog naar huis.
Arts had op beide plaatsen de uitstulping weggehaald + had nog een stukje bot ter grootte van 50 cent verwijderd wat daar los lag. Waarschijnlijk veroorzaakte dit ook veel van de klachten.
Pijn was er eigenlijk niet alleen wat beurs rondom het litteken (wat inderdaad maar een klein streepje met wat lijm is). Wel een lading pijnmedicatie en valium mee naar huis gekregen dus of ze wel verwacht hadden dat ik pijn zou hebben of dat hier overdreven pijnbestrijding wordt gedaan weet ik niet. Volgens Cindy mocht ik van de arts weer alles meteen doen (behalve niet meer dan 5 kilo tillen) na dinsdag. Maar ik had dinsdagavond en woensdagochtend erg last van tintelingen en een doof gevoel in mijn linkerbeen; erger dan voor de operatie. Ook zat er behoorlijk wat zwelling rondom mijn enkel. Toch maar even gebeld aangezien ik de arts pas aan het eind van de maand zie en ik vanuit mijn andere operaties deze symptomen niet herkende.
Kreeg de assistent aan de lijn die wat later bleek in het vliegtuig zat. Hij had het vermoeden dat het naweeën waren van de OK maar aangezien er ook altijd kans is op trombose wilde ze geen risico nemen en moest ik me ’s middags melden voor een echo van mijn been. Gelukkig geen trombose dus gaan ze er vanuit dat het de zenuw is die herstellende is. Waarschijnlijk omdat deze ruim 2 maanden bekneld heeft gezeten en nu weer vrij is komen te liggen wordt hij over gestimuleerd. Ook kan het zijn dat er zwelling is in het operatie gebied wat toch nog tegen de zenuw drukt. Het neemt wel af als ik ga liggen dus ik heb niet het idee dat het blijvend is.
Inmiddels is het nu dus een week geleden en is het al een stuk beter. Nog steeds heb ik wel wat last van een slapend gevoel in mijn been en af en toe is het doof maar aan de andere kant is het ook wel pas een week geleden dus moet misschien ook niet teveel willen.
Maar ik wil weer aan de gang. Dit heeft lang genoeg geduurd dus kan me niet snel genoeg gaan. Helaas kan ik nog niet echt veel qua beweging aangezien we nog steeds niet van die winter af zijn. Gelukkig wordt het deze week tussen 2C en 5C waardoor in ieder geval de sneeuw langzaam begint te smelten. Maar voorjaar is het nog lang niet.
Vanaf vandaag is mijn school ook weer begonnen. Ik heb nu een online les in psychologie en aan het eind van April nog 5 weken een communicatie les op dinsdagavond. Mijn online les is een vak wat normaal in 16 weken wordt gegeven. Ik doe dit nu in 8 weken dus misschien krijg ik het nog wel heel druk wie weet. Maar het eind is in zicht laten we maar zeggen.
Volgende week is het voorjaarsvakantie en daarna moet je, je weer inschrijven voor het herfst semester. Hopelijk horen we gedurende de zomer vakantie dat ons visum is goedgekeurd maar helaas kan ik daar niet 100% vanuit gaan dus toch maar weer vakken uitzoeken die ik kan doen voor het geval het nodig is. Voor Kyle ook eindelijk weer de mogelijkheid om naar het dagverblijf te gaan. Ook al is het niet nodig omdat ik thuis ben is het voor hem wel wenselijk om weer te mogen. Plus tijdens de tijd dat hij weg is kan ik mijn schoolwerk mooi afwerken.

Verder gaat alles zijn gangetje hier. Wel een minder leuke zaterdag gehad afgelopen weekend. Het was alweer een jaar geleden dat Cindy’s vader is overleden dus hebben we moeder gezelschap gehouden gedurende deze moeilijke dag. De jongens hebben het regelmatig over Grandpa en Nate vond het dan ook nodig dat hij met de sponsoractie voor de hartorganisatie mee moest doen (die op school georganiseerd werd) want volgens eigen zeggen hebben ze geld nodig om medicijnen te maken voor mensen met een ziek hart. Want toen Grandpa een ziek hart had was er geen goede medicatie. Dankzij lieve familie en vrienden heeft hij $ 125 opgehaald en gaat hij vandaag op school nog touwtje springen voor het evenement. Super trots en wij natuurlijk ook.

Volgende week is het “Spring break” en hopen we wat leuke dingen te kunnen doen. Als actie hebben alle musea hier tijdens de vakantie maar een $ 1 entree prijs wat het aantrekkelijk en mogelijk maakt om ergens naar toe te gaan. Hopelijk wordt het weer ook een beetje “Spring”.



  • 10 Maart 2014 - 17:21

    Simone:

    Maar, maar lieve Wendy, wat een verhaal! Ik had al een tijdje niet meer gelezen maar nu ik zelf ziek in bed lig heb ik daar ineens alle tijd voor. Maar geen zorgen om mij hoor want het is maar een griepje en ook al is dat kl**te en lijkt het altijd te lang te duren, dit gaat tenminste weer over. Maar jij....SODEJU wat zul je veel pijn hebben moeten lijden! Bah bah.... Maar ik ben heel blij voor jullie dat je inmiddels geopereerd bent en het alweer wat beter gaat. Je zult toch wel af en toe tegen de muren omhoog zijn gekropen! En dan dat weer...niet te geleuven. En hier is het al een paar dagen heerlijk weer maar daar heb je alleen zo weinig aan als je in bed ligt. Alhoewel, afgelopen zaterdag hadden we potgrondactie van de fanfare en daar heb ik me best redelijk doorheen gerild moet ik zeggen. Ik was gelukkig chauffeur en hoefde dus maar weinig te slepen. Toen ik thuis kwam zat ik helemaal te bibberen van de koorts en toen heb ik me de tuinstoelen met wat kussens voor de dag gehaald en ben op het terras in de zon gaan liggen. Dat werkte! Die zon doet zoveel meer dan welk donzen dekbed dan ook. Ik hoop dat het bij jullie ook snel wat warmer wordt en dat dit inderdaad niet al teveel gelazer met zich meebrengt met overstromingen en zo. Het is daar wel van de extremen of lijkt dat maar zo.

    Wat een muts trouwens, die verpleegkundige met haar zwagerschapstest haha...hilarisch!

    Ik ga mezelf eens bij elkaar grabbelen want de blagen komen zo terug van de noodopvang. Eigenlijk zouden Ine en Dirk vandaag hier zijn maar Sandra heeft Sjors en Marijn juist meegenomen naar haar zodat ik terug m'n bed in kon. Dankdankdank..... Sjors is nu nog op de trombone-les en ik ben benieuwd hoe het ging want hij gooit er een beetje met de pet naar als het op oefenen aankomt. In principe moet hij tussen de middag altijd even schuiven maar ik moet hem dan helpen maar ik mag geen commentaar leveren als er iets misgaat. Je kent dat vast wel hahaha..... Hij vindt ook dat 'ie er niks van bakt maar als je bekijkt dat hij nog maar een halfjaar les heeft en hoeveel hij al geleerd heeft in die tijd! Hij heeft mij al ingehaald. Ik ben natuurlijk ook even gaan proberen of ik daar iets mee kan zo'n grote toeter maar dat valt nog niet mee als je een trompetje gewend bent én in een andere sleutel moet lezen. Binnenkort gaan we maar eens wat duetjes proberen (als hij dat wil temninste haha)

    Knap snel op honey en tot de volgende keer!! XXX

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Verenigde Staten, Waterloo

Wonen in Amerika

Onze avonturen terwijl we ons vestigen in Amerika

Recente Reisverslagen:

06 Juli 2015

Laatste update

29 Mei 2015

Update

23 Januari 2015

En toen was het 2015

12 November 2014

Onze sponsorpagina

05 November 2014

Weer wat leesvoer
Wendy

Wendy, Cindy, Nate en Kyle in de USA. We willen onze avonturen (en uitdagingen) delen in onze reis op weg naar onze droom: wonen in Amerika.

Actief sinds 18 Sept. 2011
Verslag gelezen: 318
Totaal aantal bezoekers 45117

Voorgaande reizen:

16 Februari 2012 - 30 November -0001

Op weg naar Amerika

15 December 2012 - 30 November -0001

Wonen in Amerika

Landen bezocht: